Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Η ελληνική συνεισφορά στην αρχιτεκτονική έχει να κάνει περισσότερο με την εξωτερική εμφάνιση και το αισθητικά "ωραίο", παρά με τις μεθόδους οικοδόμησης.

Η αρχιτεκτονική, τέχνη της ανοικοδόμησης, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα υλικά που είχαν -σε κάθε εποχή- στη διάθεσή τους οι κατασκευαστές. Ανάλογα με τα υλικά που χρησιμοποιούνταν (αρχικά σκληρές και ύστερα πιο μαλακές πέτρες, λευκό μάρμαρο), οι αρχαίοι Έλληνες έδιναν ιδιαίτερη έμφαση στις σωστές διαστάσεις, στη διακόσμηση, στην εξωτερική ποιότητα του κτιρίου, ενώ λιγότερο τους απασχολούσε η κατασκευή, η δομή του. Είναι προφανές ότι οι πέτρες που τοποθετούσαν, για παράδειγμα, πάνω από τους μυκηναϊκούς τείχους είχαν ως στόχο περισσότερο την αισθητική αρτίωση (=τελείωση, ολοκλήρωση) του μνημείου παρά την οικοδομική του τελειότητα. Η διάσταση των ογκολίθων μπορεί συχνά να εκπλήσσει, αλλά ο τρόπος με τον οποίον τοποθετούνταν είναι ακόμα πιο αξιοθαύμαστος. Οι δημιουργοί των μνημείων αυτών δεν ασχολούνταν κυρίως με τα στατικά προβλήματα, αλλά με την αισθητική.

Οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν διάφορα συστήματα λιθοδομής ανάλογα με την εποχή: το "κυκλώπειο" σύστημα συνιστούσε τη δόμηση με μεγάλες ακατέργαστες πέτρες και μικρότερες οι οποίες φράζουν τα ενδιάμεσα κενά.
Το "πελασγικό" οικοδομικό σύστημα συνήστατο στη χρήση ογκόλιθων ακανόνιστου μεγέθους πιο δουλεμένων.
Το πολυγωνικό σύστημα επέβαλλε τη χρήση ακανόνιστων λίθων, που όμως ήταν κομμένοι σε ορθές γωνίες και οι αρμοί διασταυρώνονταν στην τύχη.

---

Το "πελασγικό" χρησιμοποιήθηκε στην αρχαϊκή εποχή και τον 6ο αιώνα π.Χ και μπορούμε να το δούμε σε όλα τα μεγάλα μνημεία, ενώ το πολυγωνικό χρησιμοποιήθηκε στους ελληνιστικούς χρόνους. Τα δυο τελευταία δομικά συστήματα χρησιμοποιούνταν επίσης για την κατασκευή αντερεισμάτων ή για να ενισχύσουν κάποιον εξώστη, όπως ήταν ο ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς.

---

Φωτoγραφίες από τη Wikipedia

---