Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Καλοκαιρινό (;) Λονδίνο

Καλοκαιρινό ταξιδάκι στην πρωτεύουσα της Γηραιάς Αλβιόνας και τα πράγματα, που έχεις να δεις, να απολαύσεις, να ξαφνιαστείς, να γευτείς και να θαυμάσεις είναι άπειρα.
Αν ο τουρισμός μας είναι η πρώτη βιομηχανία της Ελλάδας, ο τουρισμός του Λονδίνου είναι βαριά βιομηχανία με πολλές τσιμινιέρες, αναρίθμητες!
Μ΄ αρέσει να περπατώ, να παίρνω ταξί ή λεωφορείο και σπάνια μετρό. Οι σκόρπιες εικόνες, που θα σας δείξω είναι μερικές απ΄ αυτές που αποτύπωσα με την ψηφιακή μου και νομίζω ότι είναι αρκετά ενδιαφέρουσες!
N' joy!


Φτάσαμε αργά τη νύχτα, αγναντεύοντας από ψηλά την καλοκαιρινή Δύση του ήλιου του Βορείου Ημισφαιρίου, που κάνει να χρυσίζουν τα σύννεφα μέχρι πολύ-πολύ αργά!
Όσο το Χειμώνα βραδιάζει πάρα πολύ ενωρίς, τόσο το καλοκαίρι η νύχτα αργεί να πέσει.

Το πρώτο πρωϊνό, ψηλά από το παράθυρό μας.


                                                                      Σταθμός του Μετρό

                               Μικρό εμπορικό κέντρο με Σούπερ Μάρκετ, συμπαθητικά Καφέ, μικροσκοπικά ρεστοράν, φαρμακείο και υπαίθριο λουλουδάδικο. Αρκετό χάζεμα και μια γρήγορη δοκιμή Ιταλικής Κουζίνας μέχρι να περάσει η βροχούλα.

                                                                           Trocadero

Ξανά οι ίδιες «χορεύτριες», υπό άλλη γωνία, τις οποίες συναντώ σχεδόν καρμικά, πάντα τυχαία!!http://apotypomata.blogspot.com/2008/08/blog-post_31.html

Διαφορετικές αποχρώσεις της ασφάλτου για διαφορετική χρήση.


...Και το ψιλόβροχο από κοντά.

Ο καιρός μας έδειξε πολλά φθινοπωρινά πρόσωπα (από 16-20 βαθμούς) και σε γενικές γραμμές ήταν υποφερτός σε σχέση με τα 40άρια της Αθήνας.

Επειδή ο προορισμός αυτός είναι από τους πιο λατρεμένους, πέρα της συναισθηματικής φόρτισης, που εμπεριέχει, βρίσκω τα πάντα όμορφα...Προορισμός με πολλές διεξόδους και πολλές απολαύσεις.

                           Κι άλλο εμπορικό κέντρο. Με έκρηξη του μπλέ στο με νέον ουρανό του.

Επηρεασμένη λοιπόν, από την προσωπική μου θετική ματιά, ίσως η τουριστική μου περιγραφή να μην είναι αμερόληπτη.

Και μιας ο λόγος για τη Γηραιά Αλβιόνα, διαβάστε στο παρακάτω link κάποια πράγματα που θα σας ξαφνιάσουν. Ή ίσως σας προβληματίσουν.

http://www.diplomatia.gr/index.php?module=column&clid=21&aid=1233

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Ζώντας πρωτόγονα στο Saijo* της Hiroshima





1. " Όταν δημιουργώ, πάντα σκέφτομαι ότι θέλω να βρω τη γοητεία της σχεδίασης ", αυτές είναι οι αξιώσεις του 35χρονου ταλαντούχου αρχιτέκτονα Makoto Tanijiri, ο οποίος είναι επικεφαλής του studio Suppose Design Office, Japan.
Στην εννεαετή ύπαρξη του Suppose, έχουν χτίσει περισσότερες από 50 κατασκευές, σχεδόν όλες μονοκατοικίες, μεταξύ άλλων έργων.
Ο εντυπωσιακός αριθμός εργασιών ολοκληρώνεται με την "Kούφια Kατοικία" το 2007 στο Saijo. Στην πόλη του sake (του κρασιού από ρύζι), όπου μια αεριωθούμενη μαύρη πυραμίδα, ξεχωρίζει απροσδόκητα, από τα διπλανά κτίσματα. Όταν την πρωτοβλέπεις μοιάζει σαν να είναι ένα σπίτι από το μέλλον.
Αντίθετα, η έμπνευση προέρχεται από τα πιο πρωτόγονα σπίτια της Ιαπωνικής αρχιτεκτονικής των κοιλωμάτων, κατασκευασμένα από το 200 π.Χ έως το 250 μ.Χ. Είναι ένα κοίλωμα κυκλικό ή ορθογώνιο με στρογγυλεμένες άκρες, 50 με 60 εκατοστά βάθος και 5 έως 7 μέτρα διάμετρο και μια πολύ επικλινή στέγη. Όχι πολύ διαφορετική από τη σύγχρονη κατοικία του Makoto Tanijiri.







2. Σύμφωνα με Tanijiri, οι πελάτες, ένα νεαρό ζευγάρι και τα τρία παιδιά τους, θέλησαν ένα μοναδικό σπίτι, στο οποίο το ανοικτό δημόσιο μέρος θα συντηρούσε τη μυστικότητα. Η περιοχή, που ήταν στο παρελθόν ένας άδειος χώρος, ανασκάφθηκε και το σπίτι βυθίστηκε κατά έναν μέτρο στο έδαφος. Το χώμα από τις ανασκαφές χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργήσει ένα προστατευτικό εμπόδιο γύρω από την περίμετρο της κατοικίας, και ενέργησε ως οργανική βάση του σπιτιού. Το εμπόδιο που διαμορφώνεται είναι και οπτικό και φυσικό και φυτεύτηκε για να δημιουργήσει ένα καταπράσινο τοπίο.





3. Το βυθισμένο επίπεδο του σπιτιού είναι ενιαίο και αποτελείται από τις περιοχές διαβίωσης, κουζίνας-φαγητού-καθιστικού-WC. Αν και ο χώρος είναι υπόγειος τα περιμετρικά παράθυρα στις τέσσερις πλευρές, αφήνουν να μπαίνει άπλετο φως. Τέσσερις επικλινείς επιφάνειες-δοκοί σε σχήμα V, από μαύρο χάλυβα, τοποθετήθηκαν στις τέσσερις γωνίες του Ισογείου, για να στηρίξουν την τριώροφη κούφια κατασκευή.
Μια ξύλινη σκάλα, χωρίς κιγκλίδωμα, οδηγεί στον πρώτο όροφο, όπου βρίσκεται το κυρίως υπνοδωμάτιο και το μπάνιο. Το υπνοδωμάτιο έχει το προνόμιο της ύπαρξης μιας μικρής ταράτσας-μπαλκονιού, ενσωματωμένο στην πρόσοψη της πυραμίδας, από όπου εισέρχεται φυσικό φως. Στο πιο πάνω επίπεδο του κώνου περνάς από μια χαλύβδινη σκάλα χωρίς κιγκλίδωμα.







4. Το μεγάλο ξάφνιασμα το συναντάς στο τελευταίο επίπεδο, στο δωμάτιο των παιδιών, όπου οι τοίχοι ανέρχονται και συγκλίνουν συγχρόνως, για να συναντηθούν στο φεγγίτη. Το φως διαχέεται, από το φεγγίτη, και στο υπόλοιπο σπίτι, μέσω του κεντρικού ανοίγματος, όπου βρίσκεται η σκάλα. Μια όχι και πολύ συμβατική παιδική κρεβατοκάμαρα, αλλά ποιος πρόκειται να πει ότι όλη η κατασκευή είναι σύμφωνη με τα σημερινά στάνταρτς και όχι αυτά της εποχής Yayoi.








5. Ο Makoto Tanijiri καταδεικνύει, ότι μόνο ένα μυαλό χωρίς περιορισμούς και κανόνες, μπορεί να δημιουργήσει ένα μη συμβατικό τρόπο διαβίωσης. Όπου οι χωροταξικές ρυθμίσεις και η έννοια της αλληλοδιαπέρασης του εξωτερικού και εσωτερικού περιβάλλοντος επιτυγχάνονται πολύ καλά με την ιαπωνική αρχιτεκτονική και τη διαβίωση.




Η Ιαπωνία διδάσκει το δυτικό κόσμο πως να ρισκάρει, κατά το σχεδιασμό, και να παραβαίνει τους κανόνες! Σε τελευταία ανάλυση, οι κανόνες καταρτίζονται για να τους παραβαίνουμε!



Source:
http://www.yatzer.com/

* http://en.wikipedia.org/wiki/Saij%C5%8D,_Hiroshima_(Kamo)

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Saint Anthony's Fire

Στις 17 Αυγούστου του 1951, 250 από τους 4.000 κατοίκους του Pont Saint Esprit τρελάθηκαν, είχαν ψευδαισθήσεις, χτυπιόντουσαν στα κρεβάτια τους, έτρεχαν τρελά στους δρόμους και είχαν έντονο το αίσθημα ότι καιγόντουσαν τα άκρα τους.
Η διάγνωση της τρέλας ήταν ταχύτατη. Όλοι έπασχαν από τη "Φωτιά του Αγ. Αντωνίου", μια φοβερή ασθένεια, η οποία ήταν κοινή κατά το Μεσαίωνα. Η αιτία ήταν: δηλητηρίαση από ένα μύκητα (ergot), που μεγαλώνει στη σίκαλη.
Ο μύκητας μόλυνε το αλεύρι της σίκαλης το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή ψωμιού.
Το Ergot (ερυσιβώδης όλυρα) περιέχει μια χημική ουσία που κάνει τους πάσχοντες να τρέχουν έξαλλοι και προκαλεί γάγγραινα των χεριών και των ποδιών, λόγω της κακής ροής του αίματος προς τα άκρα. Αν δεν γίνει θεραπευτική αγωγή (και αυτό δεν ήταν δυνατόν το Μασαίωνα), τα θύματα νιώθουν να καίγονται και τα δάκτυλά τους, χεριών και ποδιών, πέφτουν.

Ergot of Rye : Ένα φυτό-δηλητήριο που χρησιμοποιείται στη φαρμακολογία για την ενίσχυση της σεξουαλικότητας.
Ergot είναι το κοινό όνομα ενός μύκητα του γένους Claviceps, ο οποίος ζει παρασιτικώς σε ορισμένα δημητριακά. (σίκαλη, σιτάρι, βρώμη) και χλόη.
Είναι παθογόνος οργανισμός για τον οικοδεσπότη του, (μπορεί να μειώσει την παραγωγή των σιτηρών), καθώς και για τους ανθρώπους ή τα ζώα, τα οποία θα τύχει να τον καταναλώσουν, σε μορφή σανού.
Η ασθένεια που μπορεί να προκαλέσει ονομάζεται ergotism.
Το Ergot είναι όμως και μια μεγάλη πηγή για τη θεραπευτική βιομηχανία φαρμάκων.
Ο μύκητας αυτός διαμορφώνει ένα sclerotium το χειμώνα και αυτή η μικρή δομή είναι εκείνη η οποία αναφέρεται συνήθως ως ergot. Υπάρχουν περίπου 50 γνωστά είδη Claviceps, τα περισσότερα από τα οποία ενδημούν στις τροπικές περιοχές.

Albert Hofmann, 11 Ιανουαρίου 1906 - 29 Απριλίου 2008
Όπως για τους περισσότερους μεγάλους φαρμακολογικούς πόρους, το Εrgot είναι ένα ισχυρότατο δηλητήριο. Πιο συγκεκριμένα πολλά Εrgot αλκαλοειδή έχουν μια δηλητηριώδη επίδραση στο κεντρικό νευρικό σύστημα, και το οποίο παρεμποδίζει σοβαρά τη λειτουργία των νευροδιαβιβαστών. Και εδώ επίσης βρίσκεται η μεγάλη υπόσχεση του Εrgot ως φάρμακο.
Το Εrgot είναι παλιό μέλος των medica materia. Έχει χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική και έχει μελετηθεί επιστημονικά πάνω από 50 χρόνια. Μεταξύ εκείνων που μελέτησαν το Εrgot και τα παράγωγά του, ήταν ο Ελβετός φαρμακοποιός Albert Hofmann, στου οποίου τα πειράματα οφείλεται η ανακάλυψη του LSD, ένα παράγωγο που παρεμποδίζει έντονα την σεροτονίνη των νευροδιαβιβαστών.


Στον τομέα της συμβατικής ιατρικής, τα παράγωγα του Εrgot, χρησιμοποιούνται συνήθως σήμερα, για τη δυνατότητά τους να ενισχύσουν έναν άλλο νευροδιαβιβαστή, τη ντοπαμίνη. Μια ανεπάρκεια ντοπαμίνης είναι μια κοινή σοβαρή ιατρική κατάσταση, η ασθένεια του Parkinson.
Ενώ Εrgot παράγωγο του LSD χρησιμοποιείται αποκλειστικά σχεδόν, ως ψυχαγωγικό (ευφορικό) φάρμακο με σχεδόν καμιά χρήση στη συμβατική ιατρική, η ντοπαμίνη, που ενισχύει τα παράγωγα του Εrgot, πωλείται στα φαρμακεία σε όλο τον κόσμο.
Το Εrgot σαν ασθένεια των σιτηρών είχε περιγραφεί από το 1800, αλλά η σύνδεση του συγκεκριμένου μύκητα με τις επιδημίες μεταξύ των ανθρώπων και των ζώων ήταν γνωστή αρκετά χρόνια πριν απ΄ αυτό.
Η δηλητηρίαση ανθρώπων λόγω κατανάλωσης ψωμιού σίκαλης, το οποίο είχε γίνει από δημητριακά μολυσμένα με τον μύκητα Εrgot, ήταν κοινή στην Ευρώπη το Μεσαίωνα. Η επιδημία ήταν γνωστή ως «Η Φωτιά του Αγίου Αντωνίου».

Υποστηρίζεται ότι τα υστερικά συμπτώματα των νέων γυναικών του Σάλεμ ήταν αποτέλεσμα της κατανάλωσης μολυσμένης από Εrgot, σίκαλης.

“Ο Μεγάλος Φόβος” στη Γαλλία κατά τη διάρκεια της επανάστασης, έχει συνδεθεί επίσης από μερικούς ιστορικούς με την επιρροή του Εrgot. Ο βρετανός συγγραφέας John Grigsby υποστηρίζει ότι η παρουσία Εrgot στα στομάχια μερικών από τα αποκαλούμενα bog-bodies (ανθρώπινα υπολείμματα από την εποχή του σιδήρου στην τύρφη από τα έλη της Β.Α. Ευρώπης) αποκαλύπτει ότι το Εrgot, ήταν μια φορά ένα τελετουργικό ποτό σε μια προϊστορική λατρεία γονιμότητας παρόμοια με την λατρεία των Ελευσινίων μυστηρίων της Αρχαίας Ελλάδας. Εκτιμάται ότι ο Κυκεών, το ποτό που καταναλωνόταν από τους συμμετέχοντες των Ελευσινίων, πιθανώς να έχει βασιστεί στο παραισθησιογόνο Εrgot, εξ αιτίας της μολυσμένης σίκαλης από την οποία παρασκευαζόταν.




Albert Hofmann

Source: