Αναζητώντας την αιώνια ζωή

Στο Βρετανικό Μουσείο, στο τμήμα το αφιερωμένο στην Αίγυπτο, υπάρχει ένας τεράστιος όγκος εκθεμάτων πραγματικά αξιοζήλευτος.
Έμεινα αρκετές ώρες μελετώντας τα ταφικά εκθέματα που αφορούν στην

μουμιοποίηση των νεκρών. Υπάρχουν  λεπτομερείς εξηγήσεις, αν θες να

εμβαθύνεις στο θέμα, καθώς και οπτικοακουστικό υλικό.

Στην συνέχεια ψάχνοντας στοιχεία στο διαδίκτυο, βρήκα μια ενδιαφέρουσα

ανάλυση στο παρακάτω link. Αξίζει να το μελετήσετε.

http://magda.livepage.gr/

---

Στην Αρχαία Αίγυπτο λοιπόν, σύμφωνα με τις νεκρικές δοξασίες, ο νεκρός πρέπει να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι. Στα αρχαία Αιγυπτιακά η έννοια νεκρός δεν υπάρχει, αντικαθίσταται από την λέξη "δυτικός" επειδή οι νεκρικές σωροί ταξίδευαν ως τη δυτική όχθη του Νείλου για να ακολουθήσουν οι νεκρικές φροντίδες. Στο σημείο αυτό υπάρχουν όλες οι εγκαταστάσεις (εργαστήρια) και φυσικά οι άνθρωποι που θα τα φροντίσουν όλα αυτά.

Μια ολόκληρη συντεχνία, σεβαστή από το λαό, κρατικών τεχνιτών, οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι εδώ, ζει και εργάζεται, μακριά από την πόλη εξ αιτίας της δυσοσμίας φυσικά, αλλά και για λόγους υγιεινής. Είναι οι άνθρωποι που κατείχαν ιερές δυνάμεις και εξουσία.

Εδώ ο νεκρός ταριχεύεται, στολίζεται με πολύτιμα κοσμήματα, εξαγνίζεται και στη συνέχεια θάβεται με τα πράγματά του (κτερίσματα), αναθήματα και προσφορές. Ίσως και τους δούλους και τις γυναίκες του.
Όλα αυτά γίνονται, ώστε να είναι έτοιμος για την επόμενη, καλύτερη ζωή!
Επίκεντρο της νεκρικής τους φιλοσοφίας δεν ήταν ο θάνατος, αλλά η ζωή "μετά".
Οι Αιγύπτιοι άρχισαν να ασχολούνται με την ταρίχευση των οστών μεταξύ του 2600-2500 π.Χ.

Ο Πατέρας της Ιστορίας, ο Ηρόδοτος, αναφέρει: "όταν πεθάνει κάποιος επίσημος, οι γυναίκες του σπιτιού αλείφουν τα κεφάλια τους με χώμα. Έπειτα εγκαταλείπουν τη νεκρή σωρό, βγαίνουν από τα σπίτια με ανασηκωμένους χιτώνες, ξεσκεπάζουν τα στήθη τους και χτυπιούνται. Μετά από αυτές τις τελετές στέλνουν το σώμα για βαλσάμωμα".

---

Ο ίδιος συγγραφέας μας πληροφορεί   ότι υπήρχαν διαβαθμίσεις στη μουμιοποίηση: Ακριβή, μέτρια και πολύ οικονομική! Εδώ γίνεται σαφές ότι οι άνθρωποι του λαού, η ασθενέστεοη οικονομική τάξη, αφήνονταν στη μοίρα της, σε αντίθεση με τους ευγενείς, τους κρατικούς υπαλλήλους και τους ιερείς.

Η τεχνική, που μόνον υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου. Απαραίτητα υλικά, σύμφωνα με αυτά που γράφονταν στον αιγιπτυακό πάπυρο Ριντ, για την ταρίχευση, ήταν το ρετσίνι, το νάτριο (άσφαλτος και πίσσα) και αρωματικό λάδι:

"Πιθανότατα το νεκρό σώμα πλενόταν και αρωματιζόταν με αρωματικά έλαια και
αλατούχες και ασφαλτούχες ουσίες, πριν ξεκινήσει η κυρίως διαδικασία. Το νεκρό
σώμα, στη συνέχεια, τοποθετείται στο τραπέζι της ανατομίας, και γίνεται μικρή
τομή στην αριστερή κοιλιακή χώρα, όχι μεγαλύτερη από 10 εκατοστά. Το εργαλείο
της τομής είναι ένα απλό λίθινο κοφτερό εργαλείο, ενώ, ακολούθως, με ειδικό
ορειχάλκινο εργαλείο το χέρι του ειδικού αφαιρεί τα εντόσθια και με τομή
το διάφραγμα, τους πνεύμονες και την καρδιά. Τα εντόσθια διατηρούνταν σε τέσσερα δοχεία, ενίοτε και πολυτελή αλαβάστρινα, τα λεγόμενα ΚΑΝΩΒΙΚΑ αγγεία, παραγεμισμένα με άλμη, ή ακόμη και σε δέματα στα οποία μάλιστα συνηθέστατα τοποθετούνταν και κέρινα ειδώλια του πτηνόμορφου θεού Ώρου, ως αποτρόπαιου εναντίον του θεού Τυφώνος (Σηθ)...Κι αν αναρωτιέστε που κατέληγε το περιεχόμενο του εγκεφάλου, εκεί που στην σημερινή επιστημονική θεωρία εδρεύει η γνώση και η ευφυΐα, δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε ότι τότε απλά κατέληγε στα σκουπίδια".

---

 Δεν ξέρω αν, όλοι αυτοί που έτυχαν τέτοιας "περιποίησης", επανήλθαν ποτέ σε κάποια καλύτερη ζωή, αλλά αυτό που κέρδισαν οι επόμενες γενιές, είναι  τα λαμπρά αρχιτεκτονικά οικοδομήματα που θαυμάζουμε στις νεκροπόλεις της Αιγύπτου, και οι επιστήμες.

*Στη θέση της καρδιάς, πάντως, τοποθετούσαν ένα σκαραβαίο ως φυλαχτό.
Για τους αρχαίους Αιγυπτίους, η καρδιά είναι η έδρα της εξυπνάδας και όχι ο εγκέφαλος.

---

Φωτογραφία από :
http://en.wikipedia.org/wiki/Mummy

---

Φωτογραφία από :
http://en.wikipedia.org/wiki/Mummy





* Οι τρεις τελευταίες φωτογραφίες επιλέκτηκαν από τη Wikipedia, διότι οι δικές μου έκαναν φτερά παρέα με το laptop που τις φιλοξενούσε.
Οι παραπάνω που είδατε, τραβήχτηκαν με το κινητό.

---

Αναγνώσματα:

http://www.focusmag.gr/

http://magda.livepage.gr/

http://www.wikipedia.org/

Fritz Wotruba

Αρχιτεκτονικές ακρότητες

---

_Wotruba Kirche, photo by Helmut K. Lackner

---

Η εκκλησία Wotruba (αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα), χτίστηκε από τον Αύγουστο του 1974 έως τον Οκτώβριο του 1976, στη Βιέννη, με σχέδια του Αυστριακού γλύπτη Fritz Wotruba (1907-1975)
Αυτή η κατασκευή, είναι πιθανώς, το σπουδαιότερο έργο του και το οποίο δεν πρόλαβε να δει τελειωμένο.
Ο Fritz Wotruba θεωρήθηκε ένας από τους πιο ξεχωριστούς Αυστριακούς γλύπτες του 20ου αιώνα. Πολλά γλυπτά του είναι εκτεθειμένα σε δημόσια πάρκα στη Βιέννη.

---

---

http://fr.wikipedia.org/wiki/Fritz_Wotruba

Η Καταιγίδα

---

...Η καταιγίδα που επρόκειτο να ξεσπάσει θα συνέτριβε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Τους κεραυνούς τους έχουμε ήδη ακούσει: Ήταν τα γερμανικά φύλα που είχαν φτάσει στα σύνορα, οι επιδρομές των Κίμβρων και των Τευτόνων, οι πόλεμοι που διεξήγαγαν ο Καίσαρας, ο Αύγουστος, ο Τραϊανός, ο Μάρκος Αυρήλιος και πολλοί άλλοι ενάντια σ΄ αυτά τα φύλα, στην προσπάθειά τους να τα εμποδίσουν να εισβάλουν στην αυτοκρατορία.
Τώρα όμως η καταιγίδα πλησίαζε. Ερχόταν από την άλλη άκρη του κόσμου, μακριά, εκεί όπου ο Κινέζος αυτοκράτορας Τσιν Σι Χουανγκ Τι (Qin Shi Huang ), ο εχθρός της ιστορίας, είχε χτίσει το τείχος του.

---

---

Καθώς οι ασιατικές ορδές ιππέων από τη στέπα δεν μπορούσαν πια να κάνουν επιδρομές στην Κίνα, κινήθηκαν προς τα δυτικά, αναζητώντας νέα μέρη. Αυτοί τη φορά ήταν οι Ούννοι.

---

---

Στη δύση δεν είχαν ξαναδεί τέτοιες φυλές – μικρόσωμοι κίτρινοι άνθρωποι με σκιστά μάτια και τρομακτικές ουλές στο πρόσωπο τους. Ήταν σαν Κένταυροι, αφού σχεδόν ποτέ δεν ξεκαβαλίκευαν τα μικρόσωμα και γρήγορα άλογά τους – πολλές φορές πάνω στα άλογά τους κοιμόνταν, έκαναν τα συμβούλιά τους ή έτρωγαν, ιππεύοντας με το ωμό κρέας κάτω από τη σέλλα τους για να μαλακώσει.

---

---

Έκαναν επίθεση με τρομακτικά ουρλιαχτά και υπό τον ήχο του μανιασμένου καλπασμού, ρίχνοντας στους εχθρούς τους τα βέλη σαν βροχή. Μετά έκανα μεταβολή κι έφευγαν σαν αστραπή. Αν οι εχθροί τους τους έπαιρναν στο κατόπι, οι Ούννοι, όπως κάθονταν στην σέλα, γύριζαν τον κορμό τους κι έριχναν προς τα πίσω στο διώκτη τους. Ήταν πιο γρήγοροι, δόλιοι και αιμοδιψείς από οποιαδήποτε άλλη φυλή. Μέχρι και οι γενναίοι Γερμανοί τράπηκαν σε φυγή όταν ήρθαν αντιμέτωποι μαζί τους.

---

Μια από αυτές τις γερμανικές φυλές, οι Βησιγότθοι, θέλησε να βρει καταφύγιο στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία τους δέχτηκε. Σύντομα όμως ξέσπασε λιμός, έτσι η κατάσταση δεν άργησε να οδηγήσει σε πόλεμο με τους φιλοξενούμενους της αυτοκρατορίας. Οι Βησιγότθοι προχώρησαν ως την Αθήνα, την οποίαν λεηλάτησαν, έπειτα κινήθηκαν προς την Κωνσταντινούπολη, και τελικά το 410 μ.Χ. Αφού συσπειρώθηκαν γύρω από το βασιλιά τους Αλάριχο, στράφηκαν προς την Ιταλία και κατέκτησαν τη Ρώμη.

---

---

Όταν ο Αλάριχος πέθανε κινήθηκαν προς το βορρά κι έφτασαν πρώτα στη Γαλατία και στη συνέχεια στην Ισπανία, όπου εγκαταστάθηκαν. Για να αμυνθούν ενάντια στους Βησιγότθους, οι Ρωμαίοι αναγκάστηκαν να ανακαλέσουν στρατεύματα από τα συνοριακά οχυρά στη Γαλατία και τη Βρετανία, το Ρήνο και το Δούναβη. Έτσι τα πολυάριθμα γερμανικά φύλα, που περίμεναν αυτή τη στιγμή εδώ και αιώνες, όρμησαν μέσα στην Αυτοκρατορία.

---

Σουηβοί, Φράγκοι και Αλαμαννοί πέρασαν το Ρήνο με τα κάρα τους που έτριζαν καθώς τα έσερναν τα βόδια, μιας και ήταν φορτωμένα με τις γυναίκες και τα παιδιά και όλο το βιος τους. Γιατί ακόμα και όταν ηττούνταν πίσω τους ακολουθούσαν νέα φύλα, Τα οποία στο τέλος κατάφερναν να νικήσουν. Χιλιάδες σκοτώνονταν, αλλά δεκάδες χιλιάδες ακολουθούσαν.

---

---

Η εποχή αυτή ονομάζεται εποχή της μετανάστευσης των φύλων. Ήταν η καταιγίδα που διέλυσε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την οδήγησε σε αφανισμό. Γιατί τα γερμανικά φύλα δεν σταμάτησαν όταν έφτασαν στη Γαλατία και την Ισπανία. Οι Βάνδαλοι π.χ. διέσχισαν την Ιταλία, πέρασαν τη Σικελία και κατέβηκαν στην Αφρική. Κατέλαβαν την αρχαία Καρχηδόνα το 439 μ. Χ. και έστησαν εκεί μια ναυτική βάση, από την οποία εξορμούσαν τα πειρατικά τους πλοία για να κάψουν και να λεηλατήσουν τις παράκτιες πόλεις. Ακόμα και η Ρώμη λεηλατήθηκε φρικτά από τους Bανδάλους. Σήμερα μιλάμε ακόμα για «βανδαλισμούς», αν και οι Βάνδαλοι δεν ήταν χειρότεροι από άλλα φύλλα. //…

---

---

Το παραπάνω κείμενο είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του E.H. Gombrich.
Μικρή ιστορία του κόσμου.

Κατάφερε να αφηγηθεί την ιστορία της ανθρωπότητας από την εποχή του λίθου έως την εποχή της πυρηνικής ενέργειας, σύντομα περιεκτικά, αλλά και με πειστικό τρόπο για τους νεαρούς αναγνώστες του. Ζωντανεύει με γλώσσα απλή και γλαφυρή την ιστορία του κόσμου, τα επιτεύγματα του ανθρώπου, τη μετάβαση από την μια ιστορική περίοδο στην άλλη, τις σημαντικότερες προσωπικότητες και συγκρούσεις με τέτοιο τρόπο, που ο αναγνώστης συλλαμβάνει αμέσως αυτή την μακρά και περίπλοκη πορεία.

Εικόνες από τη wikipedia.org και google/images