Μικρές στιγμές στο χώρο

---

---

Οι εικόνες που θα δείτε, είναι από το Λονδίνο,
το οποίο φημίζεται για τα ωραία του πάρκα, Ιδιωτικά και Δημόσια.
Όταν λέμε Ιδιωτικά, φανταστείτε ένα αρκετά μεγάλο πάρκο (για τα ελληνικά δεδομένα), το οποίο όμως το χρησιμοποιούν μόνον οι κάτοικοι των γύρω κτιρίων και όχι «ο πάσα εις» περαστικός, τύπου «πλέμπα»!
*Κάτι τέτοιο θέλησε να κάνει και ο Τρίτσης (τον θυμάστε), ενοποιώντας τους ακάλυπτους των πολυκατοικιών, αλλά δεν...

---

Δεξιά, νυχτερινή λήψη με κινητό.

---

Σ΄ αυτή τη φωτογραφία, κυρίες και κύριοι, βλέπετε της Πόπης το κάγκελο! Και όχι οποιοδήποτε κάγκελο, αλλά περίφραξη πάρκου εκκλησίας.

*Νομίζω, θα είχαν βαρεθεί να βρίσκουν συνεχώς την πόρτα παραβιασμένη και το παγκάρι φευγάτο! Πέρα από τις αντιρρήσεις που ίσως έχετε, η κατασκευή αυτής της περίφραξης είναι καταπληκτική!

---

---

Η φωτογραφία αυτή, μας αποκαλύπτει μια μικρή γωνιά του science museum.
sciencemuseum.org
Η κατασκευή της σοφίτας με σιδηροδοκούς σε σχήμα Η, μας παραπέμπει στα κτίρια της βιομηχανικής επανάστασης στην Κεντρική Ευρώπη, στα τέλη του 18ο και στις αρχές του 19ο αιώνα.
Στο διπλανό σκίτσο, το οποίο δανείστηκα από
http://sfrang.com/historia/selida518.htm#1, βλέπουμε μια υψικάμινο, όπου το σκληρό ατσάλι μετατρέπεται σε εργαλείο.

*Εμείς, τότε, είχαμε τους Τούρκους, τους Κοτζαμπάσηδες και τους προσκυνημένους Δεσποτάδες… που προσπαθούσαν να μας «σώσουν»!

---

---

Και επειδή είμαι καλλιτεχνική (;) φύση, δέστε και αυτές τις δυο, από τις πιο αγαπημένες μου φωτογραφίες, οι οποίες αφορούν, σ΄ ένα σωστά μελετημένο  κτίριο, του οποίου όλη η «τσαχπινιά», έγκειται στο ότι πάνω-πάνω ψηλά, κοντά στον ουρανό, ο αρχιτέκτονάς του τοποθέτησε αυτό το μεταλλικό γλυπτικό σύμπλεγμα τριών αιωρούμενων γυμνών γυναικείων σωμάτων, έτοιμων για τη βουτιά σε πισίνα;

*Για να τις δεις θα πρέπει να περπατάς με το κεφάλι ψηλά! Όμως εκείνες συνεχίζουν ακούραστες να «εκτελούν» καθημερινά τις φιγούρες που ο γλύπτης τις προόρισε .

---

---

Εδώ, η λύση ανάγκης φτηνής στέγασης, δημιούργησε αυτό το ανοσιούργημα. Βρίσκεται στο Portobello, στην περιοχή που κάθε Κυριακή γίνεται παζάρι.
Περισότερα στη http://en.wikipedia.org/wiki/Portobello_Road#Portobello_Road_Market από όπου η δεξιά φωτογραφία.

---

Στις αμέσως επόμενες, ο βασιλιάς και το βασίλειό του, πάλι στο παζάρι.

---

---

Πληρώνοντας με τη φωλιά του πουλιού

---

Προσφάτως, η φωλιά του πουλιού των Herzog και de Meuron είχε την τιμή να τυπωθεί πάνω σε ένα τραπεζογραμμάτιο, αλλά μόνο σε 6 εκατομμύρια χαρτονομίσματα, των 10 Yuan (γουάν), ειδικά σχεδιασμένο για τους Ολυμπιακούς αγώνες του φετινού καλοκαιριού.
Παρόλα αυτά, οι Ελβετοί αρχιτέκτονες είναι αρκετά άγνωστοι στην Κίνα: Το Εθνικό Στάδιο έχει γίνει, ήδη, ένα Κινέζικο αριστούργημα.

---

http://www.an-architecture.com/

Αρματοδρομία

…Ο νικητής του αγώνα δρόμου έδινε το όνομά του στην Ολυμπιάδα.

---

---

Η πολιτιμότερη νίκη ήταν αυτή στην αρματοδρομία, που θύμιζε το θρύλο του Πέλοπα, όπως παριστάνεται στο αέτωμα του ναού του Δία στην Ολυμπία. Σύμφωνα με το μύθο, ο Οινόμαος ήταν βασιλιάς της Πίσας, γιος του θεού Άρη. Με τη σύζυγό του Ευαρέτη απέκτησαν μια πανέμορφη κόρη την Ιπποδάμεια, την οποία ο Οινόμαος δεν ήθελε να την παντρέψει, γιατί κατά μια εκδοχή την είχε ερωμένη και κατά μιαν άλλη είχε πιστέψει σε ένα μαντικό χρησμό ότι θα φονευόταν από το γαμπρό του. Διακήρυσσε λοιπόν ότι θα έδινε ως σύζυγο την Ιπποδάμεια σε όποιον νικούσε σε αρματοδρομία αντοχής, με αφετηρία τον ναό του Δία στην Ολυμπία και τέρμα το Ναό του Ποσειδώνα στον Ισθμό της Κορίνθου.

---

---

Καθώς είχε σπουδαία και πολύ γρήγορα άλογα, δώρο του πατέρα του, του Άρη, και είχαν θεϊκή δύναμη και αντοχή, ο Οινόμαος νικούσε πάντα τον αντίπαλό του και υποψήφιο γαμπρό του. Στην συνέχεια σκότωνε τον ηττημένο.

---

---

Ο Πέλοπας αρχηγός των Αχαιών , παρουσιάστηκε για να διαγωνιστεί με τον Οινόμαο και ζήτησε την κόρη του για γυναίκα, αφού είχε φροντίσει να εξαγοράσει προηγουμένως τον Μύρτιλο, τον ηνίοχο του Οινόμαου, γιο του θεού Ερμή.
Ο Πέλοπας υποσχέθηκε στον Μύρτιλο ότι θα του έδινε το μισό βασίλειο ή την Ιπποδάμεια για μια νύχτα. Τότε ο Μύρτιλος αντικατέστησε τα καρφιά του άξονα του μπροστινού τροχού, στο άρμα του βασιλιά, με κέρινα. Μόλις ξεκίνησε ο αγώνας το τέθριππο του βασιλιά αναποδογύρισε και ο Οινόμαος σκοτώθηκε. Ο Πέλοπας κέρδισε τον αγώνα χωρίς δυσκολία και παντρεύτηκε την Ιπποδάμεια.

---

---

Η αναπαράσταση του Οινόμαου στην αρματοδρομία κοσμούσε το ανατολικό αέτωμα του περίφημου Ναού του Δία στην Ολυμπία.
Από τον μύθο εμπνεύσθηκαν οι μέγιστοι των τραγικών ποιητών Ευριπίδης και Σοφοκλής και συνέγραψαν και οι δύο τραγωδίες με τίτλο « Οινόμαος».

---

---

---

Εικόνες από: www.wikipedia.org
Αναγνώσματα: Anne Marie Buttin, Η κλασική Ελλάδα
Wikipedia

ΚΙΝΑ, πριν από τους Ολυμπιακούς

Όταν ήμουν μαθητής, η Κίνα ήταν για μας «η άκρη του κόσμου». Το πολύ πολύ να είχαμε δει μερικές ζωγραφιές πάνω σε φλιτζάνια τσαγιού ή βάζα, κι έτσι φανταζόμασταν μια χώρα με βλοσυρά ανθρωπάκια με μακριές κοτσίδες, με υπέροχους κήπους και τοξωτά γεφύρια, με πυργίσκους που από την κορυφή τους κρέμονταν καμπανίτσες που ηχούσαν.


Φυσικά ποτέ δεν υπήρξε μια τέτοια παραμυθένια χώρα, παρ΄ όλο που είναι αλήθεια ότι οι Κινέζοι ήταν αναγκασμένοι για τριακόσια περίπου χρόνια να έχουν τα μαλλιά τους πλεγμένα κοτσίδα, και ότι πρωτοέγιναν γνωστοί στην Ευρώπη από τα μικρά, κομψά αντικείμενα από πορσελάνη και φίλντισι που κατασκεύαζαν οι επιδέξιοι τεχνίτες τους. Οι αυτοκράτορές τους κυβερνούσαν τη χώρα από το ανάκτορο της πρωτεύουσας παραπάνω από χίλια χρόνια. Οι θρυλικοί Κινέζοι αυτοκράτορες αυτοαποκαλούνταν «γιοι του ουρανού», όπως οι Αιγύπτιοι φαραώ ονομάζονταν «γιοι του ήλιου».
Πριν 2500 χρόνια τίποτε απ΄ όλα αυτά δεν είχε ακόμα συμβεί, αν και η Κίνα ήταν από τότε ένα πανάρχαιο, αχανές βασίλειο. Στα χωράφια της καλλιεργούσαν ρύζι και σιτάρι πολλά εκατομμύρια ακούραστοι χωρικοί, ενώ στις μεγάλες πόλεις οι άνθρωποι περιδιάβαιναν στους δρόμου ντυμένοι με μεγαλοπρεπή μεταξωτά ενδύματα.

…Τελικά το 221 π.Χ. επικράτησε ένας – ο Τσιν Σι Χουάνγκ Τι (Qin Shi Huang), ο πρώτος αυτοκράτορας ολόκληρης της Κίνας, ο οποίος αυτοαποκαλούνταν «γιος του ουρανού». Κι επειδή η αυτοκρατορία ήταν τόσο μεγάλη που σε κάθε άκρη της μιλούσαν διαφορετικοί γλώσσα, είναι βέβαιο ότι θα είχε καταρρεύσει αν δεν υπήρχε κάτι κοινό να τους συνδέει όλους. Αυτή ήταν η γραφή.
«Μια στιγμή» θα πεις «τι νόημα έχει η κοινή γραφή όταν υπάρχουν διαφορετικές γλώσσες, οπότε κανείς δεν μπορεί να διαβάσει και να καταλάβει τι είναι γραμμένο;». Όμως η κινέζικη γραφή είναι κάτι το εντελώς μοναδικό: Μπορείς να τη διαβάσεις ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνεις ούτε λέξη από τη γλώσσα. Αυτό είναι μαγεία, θα πεις. Όχι, κάθε άλλο, δεν είναι τόσο περίπλοκο. Αντί για λέξεις γράφεις πράγματα. Αν θέλεις να γράψεις «ήλιος», κάνεις μια ζωγραφιά κάπως έτσι 日. Αυτό τώρα μπορείς να το προφέρεις «ήλιος», ή « sonne » στα γερμανικά, ή «sun» στα αγγλικά, ή ακόμα και «jin» στα μανδαρινικά, παραμένει όμως κατανοητό στον καθένα που ξέρει το χαρακτήρα.
Ας πούμε ότι θέλεις να γράψεις «δέντρο». Σχεδιάζεις πάλι πολύ απλά με δυο τρεις γραμμούλες, ένα δέντρο κάπως έτσι : 木 . Στα μανδαρινικά προφέρεται «mu», αλλά δεν χρειάζεται να το ξέρεις αυτό για να καταλάβεις πως λέει «δέντρο».
«Ωραία» θα μου πεις «με τα πράγματα μπορώ να καταλάβω πως γίνεται, απλώς τα ζωγραφίζουμε. Τι κάνουμε όμως άμα θέλουμε να γράψουμε «άσπρο»; Χρωματίζουμε το χαρτί με άσπρη μπογιά; Ή άμα θέλουμε να γράψουμε «ανατολή»; . Κι όμως, θα δεις πως υπάρχει λογική. Γράφεις άσπρο απλώς ζωγραφίζοντας κάτι λευκό –π.χ. μια αχτίδα του ήλιου: `日:. Μια γραμμή που βγαίνει από τον ήλιο σημαίνει «άσπρο», «weib» στα γερμανικά, «white» στα αγγλικά και πάει λέγοντας. «Και την ανατολή»; Η ανατολή είναι εκεί που ξεπροβάλλει ο ήλιος πίσω απ΄ τα δέντρα. Έτσι κάνω μια ζωγραφιά με την εικόνα του ήλιου πίσω απ΄ αυτήν του δέντρου: 日木

Το παραπάνω κείμενο είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του E.H. Gombrich.

Μικρή ιστορία του κόσμου.

Κατάφερε να αφηγηθεί την ιστορία της ανθρωπότητας από την εποχή του λίθου έως την εποχή της πυρηνικής ενέργειας, σύντομα περιεκτικά, αλλά και με πειστικό τρόπο για τους νεαρούς αναγνώστες του. Ζωντανεύει με γλώσσα απλή και γλαφυρή την ιστορία του κόσμου, τα επιτεύγματα του ανθρώπου, τη μετάβαση από την μια ιστορική περίοδο στην άλλη, τις σημαντικότερες προσωπικότητες και συγκρούσεις με τέτοιο τρόπο, που ο αναγνώστης συλλαμβάνει αμέσως αυτή την μακρά και περίπλοκη πορεία.

Εικόνες από τη wikipedia.org

http://en.wikipedia.org/wiki/Chinese/