Στους αρχαίους χρόνους, οι Έλληνες ζούσαν σε φτωχά χωριά. Τα γειτονικά χωριά ενώθηκαν και γεννήθηκε η πόλη. Έτσι έγινε και με την Αθήνα. Σε μια πεδιάδα ανοιχτή προς τη θάλασσα, περιτριγυρισμένη από τα βουνά Πάρνηθα, Πεντέλη, Υμηττό, δημιουργήθηκε ένας οικισμός, που το κέντρο του βρισκόταν στην Ακρόπολη. Αυτή η συνένωση χωριών, που σύμφωνα με το θρύλο, οφείλεται στον Θησέα, πήρε το όνομα Αθήνα.
Η πόλη αρχικά περιελάμβανε την Ακρόπολη και την πόλη που βρισκόταν στα μεσόγεια. Αναπτύχθηκε γύρω από την Ακρόπολη, στα βορειοδυτικά, προς τον Κεραμεικό, τη συνοικία των αγγειοπλαστών. Η αγορά του Κεραμεικού υπήρξε ο πρώτος τόπος πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής συνάθροισης.
Τα σπουδαία μνημεία της Ακρόπολης, της αγοράς και των Γυμνασίων, θαυμάζονταν από τους επισκέπτες, ήδη κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. αλλά οι δρόμοι της πόλης ήταν σε άθλια κατάσταση. Στενοί, κακοτράχαλοι και γεμάτοι στροφές και, ιδιαίτερα στις φτωχογειτονιές, πλαισιωμένοι από κατοικίες ακαλαίσθητες και ανορθολογικά κτισμένες. Τα ζώα, ακόμα και τα γουρούνια, περιφέρονταν ελεύθερα και κυλιούνταν στα βρόμικα νερά των δρόμων...
Οι διάφοροι επαγγελματίες συγκεντρώνονταν όπως και σήμερα σε κάποιους -ιδιαίτερα θορυβώδεις- δρόμους. Γενικά, οι δρόμοι -με ελάχιστες εξαιρέσεις- δεν ήταν πλακόστρωτοι, ούτε φωτίζονταν τη νύχτα. Έτσι όποιος πήγαινε σε κάποια εκδήλωση ή κάποιο δείπνο, επέστρεφε σπίτι του κρατώντας αναμμένους δαυλούς, αλειμμένους με ρητίνη.
Η πόλη συνέχιζε να επεκτείνεται κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, ενώ ταυτόχρονα αποκτά όλο και μεγαλύτερη αίγλη.
Η ρωμαϊκή Αγορά ιδρύεται στο τέλος της ελληνιστικής περιόδου. Η επέκταση συνεχίζεται και κατά τη ρωμαϊκή και τη μετέπειτα βυζαντινή περίοδο, καθώς και επί τουρκοκρατίας, μέχρι τη στιγμή που η Ελλάδα απέκτησε την ανεξαρτησία της , το 1832, και έκανε την Αθήνα πρωτεύουσά της, το 1834.
Φωτογραφίες από τη Wikipedia
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Πολύ ωραία. Λίγο οι γραμμές μας ξέφυγαν!!
Δημοσίευση σχολίου