Βολτάροντας στο Λονδίνο, εκεί γύρω από τη Γέφυρα και τον Πύργο του και αφού είχαμε εξαντληθεί από τον ποδαρόδρομο, με το μάτι και το μυαλό μας να έχει χορτάσει ιστορία, είπαμε να πάρουμε μιαν ανάσα καθιστοί. Όπως λέει και η αφίσσα του Cafe του Πύργου.
Περπατώντας και ψάχνοντας μια συμπαθητική γωνιά χωρίς πολύ κόσμο, ξετρυπώσαμε προς μεγάλη μας ευχαρίστηση, τη St Katharine`s Docks. Ακριβώς δίπλα από τη Γέφυρα του Λονδίνου. Μια γωνιά που δεν την πιάνει το μάτι σου από την πρώτη στιγμή.
Είναι μια μεγάλη πλατεία που αντί για πλακόστρωτο έχει...νερό! Μια μεγάλη εσωτερική λίμνη, να το πω; Μια laguna? Τέλος πάντων, ένας μικρός περίκλειστος λιμένας που ενώνεται με τον Τάμεση και από τον οποίο διοχετεύεται νερό προς το εσωτερικό από στενά κανάλια, μέσα από τα οποία περνούν τα γιωτ και τα διάφορα άλλα πλεούμενα. Μη φανταστείτε τίποτε μεγάλες διαστάσεις. Ένας τόσο δα τόπος, γουστόζικα φτιαγμένος, με χαριτωμένες ανοιγοκλειόμενες γεφυρούλες και ολόγυρά του κτίρια, εστιατόρια διαφόρων εθνικών κουζινών σε παλιά, κουρσάρικα, ξύλινα χάνια.
Τα παλιά τα χρόνια εδώ έβρισκαν καταφύγιο οι κουρασμένοι μαουνιέρηδες, που ανεβοκατέβαιναν το ποτάμι. Τώρα έχουν μετατραπεί σε shic Μέσα εστίασης για τα ταλαίπωρα "στελέχια" και τους τουρίστες που "ξεβράζονται" εδώ.
Τα παλιά τα χρόνια εδώ έβρισκαν καταφύγιο οι κουρασμένοι μαουνιέρηδες, που ανεβοκατέβαιναν το ποτάμι. Τώρα έχουν μετατραπεί σε shic Μέσα εστίασης για τα ταλαίπωρα "στελέχια" και τους τουρίστες που "ξεβράζονται" εδώ.
Το starbucks coffee της περιοχής, ένα μικρό, στρογγυλό συμπαθέστατο κτιριάκι με δωρικές κολώνες, με τα τραπεζάκια έξω -μέσα δεν χωρούσαν έτσι κι αλλιώς- με θέα όλη τη λίμνη βρισκόταν κι αυτό εκεί. Στο πέτρινο σκαλοπάτι του, όπως σε πάμπολλα σημεία του Λονδίνου, είναι χαραγμένη η ημερομηνία που η Ελισάβετ το διάβηκε. Λέτε να γεύτηκε κανένα καπουτσίνο βανίλλια;
Δεν ξέρω τί έκανε η Ελισάβετ εκεί, εμείς πάντως καθίσαμε και απολαύσαμε τον δικό μας μαζί με τα συνοδευτικά γλυκά που κάνουν καλό(;) στην υπογλυκαιμία και στην κούραση, χε χε χε.
Γύρω από τη λίμνη-πλατεία αλλά και στην ευρύτερη περιοχή -πολύ κοντά είναι το city, όπου κτυπά η οικονομική καρδιά του Λονδίνου- υπάρχουν οι "καταραμένες" πολυεθνικές των οποίων τα στελέχη ξεχύνονται την ώρα του Lunch, κατακλύζουν τα γύρω εστιατόρια pubs πληρώνοντας με τις χρυσές κάρτες που τους παρέχονται.
...Και επειδή η ώρα πέρασε κι άρχισε να σουρουπώνει, αν και το φως διαρκεί εδώ πολύ περισσότερο αυτή την εποχή από όσο σε μας, συνεχίσαμε για ένα ποτό και φαγητό στο wetherspoon. Μια κοντινή pub της οποίας το εσωτερικό βλέπετε εδώ. Έχει μεγάλη ποικιλία από καταπληκτικές μπύρες.
Να μη ξεχάσω να σας πω κάτι το οποίο με εντυπωσίασε. Καθώς χαζεύαμε την Γέφυρα του Λονδίνου, είδαμε σε μια αναρτημένη τουριστική πινακίδα, μια μικρή λεπτομέρεια: Οι όχθες του Τάμεση μόλις το 1952 ήταν πλαζ. Ο κόσμος έκανε εκεί τα μπάνια του. Τη φωτογράφισα αλλά δυστυχώς δεν φαίνεται πάρα πολύ καλά διότι γυάλιζε η επιφάνειά της.
Αν ποτέ βρεθείτε προς τα εκεί, προσπαθήστε να ανακαλύψετε αυτό το μέρος. Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα. Σίγουρα δεν θα χάσετε...
Αναρτήσεις
