Παπαρούνες, οι κοκκινοσκουφίτσες του ανέμου

---

… Τα στήθια σας, ακόμη αδοκίμαστα, πεισματώνουν το μέλλον. Δεν ντρέπομαι να τα ονομάσω γυμνά, περήφανα, ανυπόμονα. Όσο τρέμουνε θα τρέμει η ζωή, θα τρέμει το χέρι μου, θα τρέμουνε όλες οι παπαρούνες των κάμπων…

---

---

Κι οι μαργαρίτες της τύχης

… Άνοιξη παρά τέταρτο! Σε λίγο πίσω απ’ τις μάντρες, στα έρημα οικόπεδα, οι ξυνίθρες κι οι τσουκνίδες θα δώσουνε μια γροθιά στις καταλασπωμένες πέτρες και μέσ’ από τα σπασμένα γυαλιά και τις αναποδογυρισμένες τρύπιες λεκάνες, νικώντας τα στερνά σκουπιδομαζώματα, θ’ ανατείλει γυμνή στην αιχμή της αχτίδας της, η πρώτη μαργαρίτα της τύχης. Λοξά και στο πείσμα του ανέμου που γι’ αλλού ταξίδευε το σπόρο της…

---

---

Όταν ανακαλύψουμε τις μυστικές σχέσεις των εννοιών και τις περπατήσουμε σε βάθος θα βγούμε σ’ ένα άλλου είδους ξέφωτο που είναι η ποίηση. Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός.
Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό.


Οδυσσέας Ελύτης: 1911 – 1996

Παραμυθένια Δεντρόσπιτα

Εάν αυτά φαίνονται μεγάλα σε σας, φανταστείτε πόσο μεγάλα θα φαινόταν σε κάποιον με το μισό σας μέγεθoς ή και μικρότερο!;
Όπως, ας πούμε, στα παιδιά, που οι εικόνες από τα βιβλία παραμυθιών ζωντανεύουν μπροστά τους! Εικόνες από "Το μαγεμένο δάσος" με τα ξύλινα δεντρόσπιτα μπορεί να φαίνονται σε εμάς τους μεγάλους λίγο kitsch, αλλά για τα παιδιά είναι ένας ονειρικός συνδυασμός μαγείας και πραγματικής παραμυθένιας περιπέτειας...

Στερεωμένα ψηλά με ένα σύμπλεγμα ξύλινων ακτίνων και πραγματικών κορμών δέντρου! Μια σπειροειδής σκάλα συνδέει τα αλληλοεξαρτώμενα επίπεδα για να δημιουργήσει μια ενιαία δομή από ημιαυτόνομα δωμάτια σε διάφορα πατώματα και πλατφόρμες.
Κάθε πλατφόρμα έχει χώρους για παιγνίδι, καθώς και μια ενδιαφέρουσα θέα στο τοπίο της γύρω περιοχής.

Μέρος ενός μεγαλύτερου θεματικού πάρκου στα, εκτός αστικού ιστού, δάση παλαιάς ανάπτυξης της Βρετανικής Κολομβίας, μιας φανταστικής ιδέας με θέμα το περιβάλλον, που συνδυάζει τα θαύματα της φύσης, τα άγρια ζώα και τα δυο μαζί συνδυασμένα με τη λαογραφία, παλαιά και σύγχρονη, σε ένα περιβάλλον-θέρετρο, φιλικό για τα παιδιά.
Αυτό το ασυνήθιστο συγκρότημα δεντρόσπιτων κατέχει το ρεκόρ ως το υψηλότερο και μεγαλύτερο στον Καναδά. Υπάρχει ακόμα και ένα ξενοδοχείο-κάστρο σε ένα άλλο τμήμα του συγκροτήματος.
Αν ζείτε ή βρεθείτε προς τα εκεί αξίζει μια επίσκεψη σας.

---

source

---

---

Καθολικοί Μοναχοί στον Μεσαίωνα

Καθολικοί μοναχοί στον Μεσαίωνα διηύθυναν οίκους ανοχής και πληρώνονταν για να προσεύχονται ως αντιπρόσωποι πλούσιων αμαρτωλών!



Η ιστορία του μοναχισμού στον Μεσαίωνα ξεκίνησε με τον Βενέδικτο, έναν εξαιρετικά μορφωμένο νέο από τη Νουρσία της Ιταλίας, που επέλεξε να εγκαταλείψει τις απολαύσεις της κοσμικής ζωής και να ζήσει ως ερημίτης. Πίστευε ότι ο άνθρωπος έπρεπε να αφιερώσει τη ζωή του στην προσευχή για να ευχαριστήσει το Θεό για τα δώρα του. Η ασκητική του ζωή ακολουθούσε τη φιλοσοφία «ora et labora», δηλαδή προσευχή και εργασία. Το παράδειγμά του σύντομα ακολούθησαν κι άλλοι και ο αριθμός των ερημιτών αυξήθηκε ραγδαία. Ο Βενέδικτος χρειάστηκε να ιδρύσει 12 μοναστήρια για να τους στεγάσει.

Άγιος Βενέδικτος

Προσευχή έναντι χρημάτων
Στην καθολική εκκλησία του Μεσαίωνα, η προσευχή ήταν το «κλειδί» για την πόρτα του Παραδείσου. Για να εξασφαλίσει κάποιος μία θέση στον Παράδεισο, έπρεπε να εξομολογείται τις αμαρτίες του και να δοξάζει το θεό με προσευχές. Όσο πιο απλή και ασκητική ήταν η καθημερινότητα ενός πιστού, τόσο μεγαλύτερη απήχηση είχαν οι προσευχές του. Και δεν υπήρχε κανείς που ζούσε πιο απλά απ’ τους μοναχούς. Έτσι αναπτύχθηκε ένα ιδιαίτερο σύστημα συναλλαγών. Χρήματα έναντι προσευχών. Όσοι είχαν την οικονομική ευχέρεια μπορούσαν να αγοράσουν μία θέση στον Παράδεισο, πληρώνοντας τους μοναχούς για να προσεύχονται για τις δικές τους αμαρτίες. Η κατάσταση συνέφερε ιδιαίτερα τους επαγγελματίες πολεμιστές και μισθοφόρους, των οποίων η δουλειά απαιτούσε να παραβαίνουν την εντολή, «ου φονεύσεις». Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του Γουλιέλμου του Κατακτητή που κατέλαβε την Αγγλία το 1066. Οι επεκτατικοί του πόλεμοι κόστισαν τη ζωή σε περισσότερους από 10 χιλιάδες ανθρώπους. Η εκκλησία αποφάσισε ότι για να εξιλεωθεί ο Γουλιέλμος, έπρεπε να προσευχηθεί 120 μέρες για κάθε νεκρό. Αυτό σήμαινε ότι ο Γουλιέλμος θα έπρεπε να προσεύχεται ασταμάτητα για 3.300 χρόνια.

Γουλιέλμος ο Κατακτητής

Όμως, ο νέος Βασιλιάς της Αγγλίας βρήκε έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο να εξιλεωθεί. Ίδρυσε δεκάδες μοναστήρια σε όλη την Αγγλία και τα επάνδρωσε με μοναχούς, που αποκλειστική τους απασχόληση ήταν να προσεύχονται για την ψυχή του! Το ίδιο έκαναν και πολλοί άρχοντες για να μπορούν να αμαρτάνουν και να έχουν το «κεφάλι τους ήσυχο». Όπως ήταν αναμενόμενο, σύντομα τα μοναστήρια συγκέντρωσαν αμύθητα πλούτη και μετατράπηκαν σε κέντρα εξουσίας. Οι ηγούμενοι κατέληξαν να έχουν δικό τους στρατό και να διευθύνουν τεράστιες εκτάσεις γης.



Τα μοναστήρια και οι οίκοι ανοχής
Οι οίκοι ανοχής έκαναν «χρυσές δουλειές» τον 15ο και 16ο αιώνα και πολλοί από αυτούς ανήκαν στην εκκλησία. Πολλοί απ' τους κληρικούς ήταν μάλιστα τακτικοί θαμώνες τους. Η Ρουθ Κάρας, καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, στο βιβλίο της, «Common Women: Prostitution and Sexuality in medieval England», αναφέρει ότι Επίσκοποι διεύθυναν οίκους ανοχής στο Λονδίνο και το Γουεστμίνστερ και σχολιάζει ότι σύμφωνα με τους καταλόγους, οι κληρικοί αποτελούσαν το 20% των πελατών! Στη Γαλλία του 13ου αιώνα, η εκκλησία δεχόταν ελεημοσύνη για τις ιερόδουλες, γιατί αναγνώριζε ότι επέλεγαν το επάγγελμα από ανάγκη. Για να δικαιολογήσουν τη στάση τους, χρησιμοποιούσαν ως σύμβολο τη Μαρία Μαγδαληνή.



Η εκκλησία παρουσίαζε τους οίκους ανοχής ως αναγκαίο κακό, ένας τρόπος να προστατεύσουν της αθώες παρθένες από τις αχαλίνωτες ορέξεις των νέων αντρών.

Τα «παραθυράκια» στους κανονισμούς των μοναχών
Οι αυστηροί κανόνες των μοναχών χαλάρωναν με την πάροδο του χρόνου. Ο Βενέδικτος είχε απαγορεύσει τις ομιλίες κατά τη διάρκεια του φαγητού και οι μοναχοί ανέπτυξαν ένα κώδικα με χειρονομίες για να συνεννοούνται χωρίς να μιλάνε. Χαρακτηριστική ήταν οι περίπτωση των Σιστερσιανών μοναχών που ήταν αποκλειστικά χορτοφάγοι. Επιτρεπόταν όμως να τρέφονται με κρέας όσοι μοναχοί ήταν άρρωστοι και έμεναν στο αναρρωτήριο του μοναστηριού. Έτσι, όλο και περισσότεροι μοναχοί άρχισαν να επισκέπτονται το αναρρωτήριο με διάφορες ασθένειες για να φάνε λαχταριστό κρέας. Μετά από λίγο καιρό, απλώς μετέφεραν τον χώρο εστίασης από την τραπεζαρία στο αναρρωτήριο και σερβίριζαν κανονικά το κρέας…

Πηγή

Les Très Riches Heures du duc de Berry - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

"Το Βιβλίο των Ωρών" ήταν το πιο κοινό έργο - μινιατούρα κατά τον Μεσαίωνα. Ήταν το καθένα σχεδιασμένο και ζωγραφισμένο στο χέρι. Οι ζωγραφιές, συνόδευαν το κυρίως κείμενο. Αργότερα οι τεχνικές της εκτύπωσης και οι γκραβούρες, τα έκαναν σχεδόν να εξαφανιστούν.

Το καθένα απ΄ αυτά ήταν μοναδικό, αλλά όλα περιείχαν μια συλλογή κειμένων, θρησκευτικών παρακλήσεων και ψαλμών με τις αντίστοιχες εικονογραφήσεις και τα οποία αποτελούν μια βασική συλλογή για την πρακτική της Καθολικής θρησκείας.

---

Αρχικά, ένα Bιβλίο Ωρών δεν αφορούσε παρά μόνον ένα ημερολόγιο με τις ώρες Λειτουργίας και Προσευχών. Με τον καιρό προστέθηκαν πολλά περισσότερα πράγματα, όπως ένα ημερολόγιο αγροτικών εργασιών, κείμενα για τη ανθρώπινη ανατομία και άλλα.
Αποτελούν επίσης μια πολύ σπουδαία πηγή πληροφοριών πάνω στη ζωή κατά τον XV και XVI αιώνα.

---

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

Αυτή η μικρογραφία αντιπροσωπεύει μια οικεία σκηνή της ζωής στην εξοχή.
Ένα χωρικός συνοδευόμενος από το σκύλο του, βόσκει ένα κοπάδι χοίρων μέσα σ΄ένα δάσος βελανιδιών. Με τη βοήθεια του ραβδιού του χτυπά τα κλαδιά για να πέσουν τα βελανίδια.

Η σκηνή αυτή επικαλείται την παραβολή του ασώτου υιού, που μετά από μια ζωή διαφθοράς, μειώνει τον εαυτό του βόσκοντας χοίρους, έως ότου επιστρέψει στον πατέρα του.

Στο βάθος βλέπουμε ένα κάστρο και ένα χωριό που κρέμονται στους βράχους. Ένα ποτάμι κυλά φιδίσια ανάμεσα στα μπλαβιά βουνά.

---

Σ΄αυτή τη μικρογραφία  ο συνδυασμός κειμένου και πλουσιότατου ζωγραφικού έργου, είναι αρμονικά συνδεδεμένα.

---

Η κυκλική αυτή μινιατούρα, κατάφερε να "περικλείσει" μια ολόκληρη πόλη.

Με τα τείχη, τα κτήρια, τα αγάλματα, την εκκλησία, τους στρατώνες και το κάστρο του άρχοντά της.

Το ποτάμι κυλά διασχίζοντας  την πόλη, που μερικά γεφύρια ενώνουν πάλι τις δυο της μεριές. Μέχρι και μικροί πράσινοι λοφίσκοι μας δείχνουν την προσπάθεια το ζωγράφου να αποδώσει, όσο πιο παραστατικά μπορούσε, το ανάγλυφο του εδάφους.

---

---

Αναγνώσματα:  http://www.wikipedia.org/

Χειρόγραφο Βόινιτς

Το πιο μυστηριώδες βιβλίο του κόσμου!

---

Το χειρόγραφο Βόινιτς είναι ένα μυστηριώδες εικονογραφημένο βιβλίο με ακατανόητο περιεχόμενο. Θεωρείται ότι γράφτηκε πριν από αιώνες από κάποιον άγνωστο συγγραφέα που χρησιμοποίησε ένα άγνωστο σύστημα γραφής και ακατανόητη γλώσσα.

---

---

---

---

Κατά τη διάρκεια της γνωστής ιστορίας του, το χειρόγραφο αποτέλεσε αντικείμενο εντατικής μελέτης από πολλούς επαγγελματίες και ερασιτέχνες κρυπταναλυτές, μεταξύ των οποίων μερικοί από τους κορυφαίους Αμερικανούς και Βρετανούς αποκωδικοποιητές του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου, κανείς τους όμως δεν κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει έστω και μια λέξη. Αυτές οι επανειλημμένες αποτυχίες έχουν κάνει το χειρόγραφο Βόινιτς ξακουστό στην ιστορία της κρυπτογραφίας, έδωσαν όμως βάση και στην άποψη ότι το βιβλίο δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια περίτεχνη απάτη, μια δίχως νόημα εναλλαγή τυχαίων χαρακτήρων.

---

---

Το βιβλίο είναι γνωστό με το όνομα του Πολωνο-αμερικάνου παλαιοπώλη βιβλίων Βίλφριντ Βόινιτς (Wilfrid Voynich), που το αγόρασε το 1912. Σήμερα βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου του Γέιλ καταλογογραφημένο σαν αντικείμενο MS408 της Βιβλιοθήκης Σπανίων και Χειρογράφων Beinecke. Η πρώτη αναπαραγωγή του κυκλοφόρησε το 2005.

---

---

---

Κατάλογος
των Ιδιοκτητών του βιβλίου από το 1214 έως το 1988, που πήγε στο Γέϊλ.

---

* Κάντε κλικ επάνω στις φωτογραφίες για μεγαλύτερη ανάλυση.

---

source:
Wikipedia

Και εδώ!

---

Η Είσοδος της Κόλασης

Η Πόρτα για την Κόλαση, βρίσκεται κοντά στo μικρό χωριό της Darvaza, στην έρημο Καρακούμ του Τουρκμενιστάν.

Το 1950, Σοβιετικοί γεωλόγοι έκαναν έρευνες για να βρουν φυσικό αέριο. Στη συνέχεια το σοβιετικό γεωτρύπανο έπεσε σ΄ ένα μεγάλο, υπόγειο σπήλαιο από το οποίο έβγαινε δηλητηριώδες αέριο. Αποφάσισαν την ανάφλεξη του αερίου, πιστεύοντας ότι θα καιγόταν μέσα σε λίγες ώρες. Όμως από τότε μέχρι σήμερα αυτό φλέγεται ανελλιπώς.

Η μυρωδιά καμένου θείου μπορεί να ανιχνευθεί από απόσταση και είναι αρκετά ισχυρή κοντά στο θερμό άκρο του κρατήρα.

Εκλύεται μια λάμψη, που μπορεί να διαπιστωθεί από χιλιόμετρα μακριά, μέσα στη σκοτεινή νύκτα.

Ο κρατήρας σήμερα έχει 60μ. διάμετρο και 20μ. βάθος και ο οποίος δεν έχει προκληθεί από ηφαιστειακή δραστηριότητα ή από μετεωρίτη.

View Larger Map

Sourse:
http://englishrussia.com/?p=1830
http://www.johnhbradley.com/pictures2.asp?var=070707darvaza
http://coolthingsinrandomplaces.com/door-to-hell/#more-446
http://en.wikipedia.org/wiki/Turkmenistan

Γουδί και Γουδοχέρι (Ιγδία και Δοίδυκες)

Η σημερινή μου ανάρτηση αφορά στο γουδί και στην παρέα του, το γουδοχέρι. Συγκεντρώνοντας επί χρόνια γουδιά από πολλά μέρη, κατέληξε να έχω σήμερα μια μεγάλη συλλογή από αυτό το εργαλείο της κουζίνας μας και όχι μόνο.

Μια συλλογή-εμμονή, σχεδόν πάντα ακριβοπληρωμένη, όπως εξάλλου όλες οι συλλογές, οι οποίες δημιουργούνται σταδιακά και για πολλά χρόνια.

Άλλα είναι κοινά, άλλα κακόγουστα, άλλα ογκώδη και άλλα δουλεμένα περίτεχνα. Όλα, όμως, παραμένουν η μεγάλη μου αγάπη!

---

Ξύλινα λοιπόν, ή μεταλλικά, μαρμάρινα ή πορσελάνινα, από βαλσάτη ή αχάτη, από μπαμπού ή ανοξείδωτο χάλυβα, πήλινα ή από γρανίτη , γυάλινα ή πέτρινα, σύγχρονα, με μοντέρνο design ή παραδοσιακά, αυτά τα προβιομηχανικά εργαλεία έχουν φόρμες απλές, καθαρές απόλυτα εναρμονισμένες με το λειτουργικό προορισμό τους.

---

---

Παρότι τα βασικά σχήματα είναι σταθερά, τα εργαλεία παραδοσιακών τεχνών διαφοροποιούνται από τόπο σε τόπο ανάλογα με τις περιβαλλοντικές συνθήκες, τις διαθέσιμες πρώτες ύλες, τους δρόμους επικοινωνίας, τον τρόπο ζωής.

Η βασική του χρήση παραμένει πάντα ίδια: να τρίψει, να συνθλίψει, να λιώσει, να πολτοποιήσει.

Μικρό δείγμα προσωπικής συλλογής

---

Συχνά διαφοροποιούνται σε μέγεθος και πρώτη ύλη, αλλά και από τεχνίτη σε τεχνίτη, που παραγγέλνει τα εργαλεία του ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του ή τα τροποποιεί έτσι ώστε να τον εξυπηρετούν, δημιουργώντας ιδιοκατασκευές. Μια τέτοια υδροκίνητη ιδιοκατασκευή έχει εφευρεθεί για την αποφλοίωση του ρυζιού στο Βιετνάμ.

---

                                                                                              

---

Από την αρχαιότητα ακόμα, χρησιμοποιούνται από τους φαρμακοποιούς στην κονιοποίηση διαφόρων προϊόντων για την παρασκευή φαρμάκων. Εγγεγραμμένο στον πράσινο σταυρό, ενδεικτικό παγκοσμίως των φαρμακείων, εκτός από τον όφη, το σύμβολο του γουδιού χαρακτηρίζει τους παρασκευαστές.

---

source:
http://wikipedia.org/
images.google