Η Καταιγίδα

---

...Η καταιγίδα που επρόκειτο να ξεσπάσει θα συνέτριβε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Τους κεραυνούς τους έχουμε ήδη ακούσει: Ήταν τα γερμανικά φύλα που είχαν φτάσει στα σύνορα, οι επιδρομές των Κίμβρων και των Τευτόνων, οι πόλεμοι που διεξήγαγαν ο Καίσαρας, ο Αύγουστος, ο Τραϊανός, ο Μάρκος Αυρήλιος και πολλοί άλλοι ενάντια σ΄ αυτά τα φύλα, στην προσπάθειά τους να τα εμποδίσουν να εισβάλουν στην αυτοκρατορία.
Τώρα όμως η καταιγίδα πλησίαζε. Ερχόταν από την άλλη άκρη του κόσμου, μακριά, εκεί όπου ο Κινέζος αυτοκράτορας Τσιν Σι Χουανγκ Τι (Qin Shi Huang ), ο εχθρός της ιστορίας, είχε χτίσει το τείχος του.

---

---

Καθώς οι ασιατικές ορδές ιππέων από τη στέπα δεν μπορούσαν πια να κάνουν επιδρομές στην Κίνα, κινήθηκαν προς τα δυτικά, αναζητώντας νέα μέρη. Αυτοί τη φορά ήταν οι Ούννοι.

---

---

Στη δύση δεν είχαν ξαναδεί τέτοιες φυλές – μικρόσωμοι κίτρινοι άνθρωποι με σκιστά μάτια και τρομακτικές ουλές στο πρόσωπο τους. Ήταν σαν Κένταυροι, αφού σχεδόν ποτέ δεν ξεκαβαλίκευαν τα μικρόσωμα και γρήγορα άλογά τους – πολλές φορές πάνω στα άλογά τους κοιμόνταν, έκαναν τα συμβούλιά τους ή έτρωγαν, ιππεύοντας με το ωμό κρέας κάτω από τη σέλλα τους για να μαλακώσει.

---

---

Έκαναν επίθεση με τρομακτικά ουρλιαχτά και υπό τον ήχο του μανιασμένου καλπασμού, ρίχνοντας στους εχθρούς τους τα βέλη σαν βροχή. Μετά έκανα μεταβολή κι έφευγαν σαν αστραπή. Αν οι εχθροί τους τους έπαιρναν στο κατόπι, οι Ούννοι, όπως κάθονταν στην σέλα, γύριζαν τον κορμό τους κι έριχναν προς τα πίσω στο διώκτη τους. Ήταν πιο γρήγοροι, δόλιοι και αιμοδιψείς από οποιαδήποτε άλλη φυλή. Μέχρι και οι γενναίοι Γερμανοί τράπηκαν σε φυγή όταν ήρθαν αντιμέτωποι μαζί τους.

---

Μια από αυτές τις γερμανικές φυλές, οι Βησιγότθοι, θέλησε να βρει καταφύγιο στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία τους δέχτηκε. Σύντομα όμως ξέσπασε λιμός, έτσι η κατάσταση δεν άργησε να οδηγήσει σε πόλεμο με τους φιλοξενούμενους της αυτοκρατορίας. Οι Βησιγότθοι προχώρησαν ως την Αθήνα, την οποίαν λεηλάτησαν, έπειτα κινήθηκαν προς την Κωνσταντινούπολη, και τελικά το 410 μ.Χ. Αφού συσπειρώθηκαν γύρω από το βασιλιά τους Αλάριχο, στράφηκαν προς την Ιταλία και κατέκτησαν τη Ρώμη.

---

---

Όταν ο Αλάριχος πέθανε κινήθηκαν προς το βορρά κι έφτασαν πρώτα στη Γαλατία και στη συνέχεια στην Ισπανία, όπου εγκαταστάθηκαν. Για να αμυνθούν ενάντια στους Βησιγότθους, οι Ρωμαίοι αναγκάστηκαν να ανακαλέσουν στρατεύματα από τα συνοριακά οχυρά στη Γαλατία και τη Βρετανία, το Ρήνο και το Δούναβη. Έτσι τα πολυάριθμα γερμανικά φύλα, που περίμεναν αυτή τη στιγμή εδώ και αιώνες, όρμησαν μέσα στην Αυτοκρατορία.

---

Σουηβοί, Φράγκοι και Αλαμαννοί πέρασαν το Ρήνο με τα κάρα τους που έτριζαν καθώς τα έσερναν τα βόδια, μιας και ήταν φορτωμένα με τις γυναίκες και τα παιδιά και όλο το βιος τους. Γιατί ακόμα και όταν ηττούνταν πίσω τους ακολουθούσαν νέα φύλα, Τα οποία στο τέλος κατάφερναν να νικήσουν. Χιλιάδες σκοτώνονταν, αλλά δεκάδες χιλιάδες ακολουθούσαν.

---

---

Η εποχή αυτή ονομάζεται εποχή της μετανάστευσης των φύλων. Ήταν η καταιγίδα που διέλυσε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την οδήγησε σε αφανισμό. Γιατί τα γερμανικά φύλα δεν σταμάτησαν όταν έφτασαν στη Γαλατία και την Ισπανία. Οι Βάνδαλοι π.χ. διέσχισαν την Ιταλία, πέρασαν τη Σικελία και κατέβηκαν στην Αφρική. Κατέλαβαν την αρχαία Καρχηδόνα το 439 μ. Χ. και έστησαν εκεί μια ναυτική βάση, από την οποία εξορμούσαν τα πειρατικά τους πλοία για να κάψουν και να λεηλατήσουν τις παράκτιες πόλεις. Ακόμα και η Ρώμη λεηλατήθηκε φρικτά από τους Bανδάλους. Σήμερα μιλάμε ακόμα για «βανδαλισμούς», αν και οι Βάνδαλοι δεν ήταν χειρότεροι από άλλα φύλλα. //…

---

---

Το παραπάνω κείμενο είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του E.H. Gombrich.
Μικρή ιστορία του κόσμου.

Κατάφερε να αφηγηθεί την ιστορία της ανθρωπότητας από την εποχή του λίθου έως την εποχή της πυρηνικής ενέργειας, σύντομα περιεκτικά, αλλά και με πειστικό τρόπο για τους νεαρούς αναγνώστες του. Ζωντανεύει με γλώσσα απλή και γλαφυρή την ιστορία του κόσμου, τα επιτεύγματα του ανθρώπου, τη μετάβαση από την μια ιστορική περίοδο στην άλλη, τις σημαντικότερες προσωπικότητες και συγκρούσεις με τέτοιο τρόπο, που ο αναγνώστης συλλαμβάνει αμέσως αυτή την μακρά και περίπλοκη πορεία.

Εικόνες από τη wikipedia.org και google/images

Ginkgo biloba

Σήμερα θέλω να σας μιλήσω για ένα δέντρο. Το Ginkgo biloba. Και αυτό το post το αφιερώνω στο συμπλόγκερ "Μούργο", επειδή πρώτο: ένα φυτό, η Αγαύη, ήταν αφορμή να κάνουμε την e-γνωριμία μας και δεύτερο, επειδή έχει πάθος για το περιβάλλον, γενικότερα.

---

---

Το Ginkgo biloba (στα κινέζικα 銀杏) λοιπόν, είναι ένα μοναδικό είδος δέντρου χωρίς στενούς ζωντανούς συγγενείς, ανήκει στο γένος Ginkgo μόνο υπάρχον είδος μέσα σε αυτήν την ομάδα και είναι από τα πιο γνωστά παραδείγματα ενός ζωντανού απολιθώματος από την εποχή της πλειόκενου.

---

Αρσενικό Ginkgo

---

Για αιώνες ήταν πιθανόν να είχε εκλείψει από τις άγριες περιοχές, αλλά τώρα αυξάνεται σε τουλάχιστον δύο μικρές περιοχές στην επαρχία Zhejiang, στην ανατολική Κίνα. Πιστεύεται ότι Κινέζοι μοναχοί φύτευαν και συντηρούσαν για μια περίοδο 1000 ετών, αυτό το δέντρο, με τα, μοναδικής ομορφιάς, φύλλα του.
Το ύψος του φτάνει τα 20-35 μ. και μερικά είδη του στην Κίνα γίνονται πάνω από 50μ.

---

---

Ένας συνδυασμός αντίστασης στις ασθένειες, το ανθεκτικό στα έντομα ξύλο και τη δυνατότητα που έχουν να διαμορφώνουν εναέριες ρίζες και νεαρούς βλαστούς, καθιστά τα Ginkgos πολύ μακρόβια, με μερικά δείγματα, τα οποία θεωρούνται ότι είναι περισσότερο από 2.500 χρόνων: Ένα Ginkgo 3.000 χρόνων, έχει αναφερθεί στην επαρχία Shandong στην Κίνα.
Τα φύλλα του (5-10 εκ. ), σε σχήμα βεντάλιας είναι μοναδικά και δεν ξέφυγαν από την ποιητική ευαισθησία του Goethe:


Ginkgo Biloba
This leaf from a tree in the East,
Has been given to my garden.
It reveals a certain secret,
Which pleases me and thoughtful people.
…


Η επιστολή που περιέχει αυτό το ποίημα στο οποίο ο Goethe περιέλαβε δύο φύλλα Ginkgo μπορεί να το δει κάποιος στο μουσείο Goethe, στο Ντύσελντορφ.

---

---

Το Ginkgo biloba έχει δύο φύλα (δίοικο). Άλλα είναι αρσενικά και άλλα θηλυκά.
Απολιθώματα αυτού του δέντρου βρέθηκαν και χρονολογήθηκαν. Ήταν περίπου 270 εκατομμυρίων ετών.

---

---

Αν αυτό το, μαναδικής ομορφιάς, δέντρο το συναντήσετε σε κάποιο φυτώριο λουλουδιών, πάρτε το και φυτέψτε το στον κήπο σας. Έτσι θα θαυμάζετε ένα πραγματικό ζωντανό απολίθωμα.

---

Η φωτογραφία αριστερά είναι δική μου. Οι υπόλοιπες είναι από τη Wikipedia.

---

Το Πανεπιστήμιο της Νοτίου Κορέας, Sungkyunkwan University, έχει για έμβλημα του ένα φύλλο του ginkgo. Το κυρίαρχο στοιχείο, το οποίο χαρακτηρίζει αυτήν την Πανεπιστημιούπολη, είναι τα διάφορα δέντρα Ginkgo, τα οποία φυτεύτηκαν το 1519 και εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα και σήμερα.

---

---

Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ

---

Τα χνάρια, που οι άνθρωποι αφήνουν παντού απ΄ όπου περνούν, μας φανερώνουν το
μεγαλείο του μυαλού και της ψυχής τους. Το σπίτι, μια από τις βασικές αξίες και
ανάγκες της ύπαρξής του, κατασκευάζεται με ιδιαίτερη φροντίδα, έμπνευση και
γνώση. Σε δυσπρόσιτο περιβάλλον, με καιρικές συνθήκες, πολλές φορές, αντίξοες
και με απόθεμα ψυχής που μας αφήνει άφωνους! Ποιο ψυχικό σθένος και ποια ώθηση
έκανε αυτούς εδώ να δημιουργήσουν τα παρακάτω αριστουργήματα;

---

---

---

---

---

---

---

Μικρές στιγμές στο χώρο

---

---

Οι εικόνες που θα δείτε, είναι από το Λονδίνο,
το οποίο φημίζεται για τα ωραία του πάρκα, Ιδιωτικά και Δημόσια.
Όταν λέμε Ιδιωτικά, φανταστείτε ένα αρκετά μεγάλο πάρκο (για τα ελληνικά δεδομένα), το οποίο όμως το χρησιμοποιούν μόνον οι κάτοικοι των γύρω κτιρίων και όχι «ο πάσα εις» περαστικός, τύπου «πλέμπα»!
*Κάτι τέτοιο θέλησε να κάνει και ο Τρίτσης (τον θυμάστε), ενοποιώντας τους ακάλυπτους των πολυκατοικιών, αλλά δεν...

---

Δεξιά, νυχτερινή λήψη με κινητό.

---

Σ΄ αυτή τη φωτογραφία, κυρίες και κύριοι, βλέπετε της Πόπης το κάγκελο! Και όχι οποιοδήποτε κάγκελο, αλλά περίφραξη πάρκου εκκλησίας.

*Νομίζω, θα είχαν βαρεθεί να βρίσκουν συνεχώς την πόρτα παραβιασμένη και το παγκάρι φευγάτο! Πέρα από τις αντιρρήσεις που ίσως έχετε, η κατασκευή αυτής της περίφραξης είναι καταπληκτική!

---

---

Η φωτογραφία αυτή, μας αποκαλύπτει μια μικρή γωνιά του science museum.
sciencemuseum.org
Η κατασκευή της σοφίτας με σιδηροδοκούς σε σχήμα Η, μας παραπέμπει στα κτίρια της βιομηχανικής επανάστασης στην Κεντρική Ευρώπη, στα τέλη του 18ο και στις αρχές του 19ο αιώνα.
Στο διπλανό σκίτσο, το οποίο δανείστηκα από
http://sfrang.com/historia/selida518.htm#1, βλέπουμε μια υψικάμινο, όπου το σκληρό ατσάλι μετατρέπεται σε εργαλείο.

*Εμείς, τότε, είχαμε τους Τούρκους, τους Κοτζαμπάσηδες και τους προσκυνημένους Δεσποτάδες… που προσπαθούσαν να μας «σώσουν»!

---

---

Και επειδή είμαι καλλιτεχνική (;) φύση, δέστε και αυτές τις δυο, από τις πιο αγαπημένες μου φωτογραφίες, οι οποίες αφορούν, σ΄ ένα σωστά μελετημένο  κτίριο, του οποίου όλη η «τσαχπινιά», έγκειται στο ότι πάνω-πάνω ψηλά, κοντά στον ουρανό, ο αρχιτέκτονάς του τοποθέτησε αυτό το μεταλλικό γλυπτικό σύμπλεγμα τριών αιωρούμενων γυμνών γυναικείων σωμάτων, έτοιμων για τη βουτιά σε πισίνα;

*Για να τις δεις θα πρέπει να περπατάς με το κεφάλι ψηλά! Όμως εκείνες συνεχίζουν ακούραστες να «εκτελούν» καθημερινά τις φιγούρες που ο γλύπτης τις προόρισε .

---

---

Εδώ, η λύση ανάγκης φτηνής στέγασης, δημιούργησε αυτό το ανοσιούργημα. Βρίσκεται στο Portobello, στην περιοχή που κάθε Κυριακή γίνεται παζάρι.
Περισότερα στη http://en.wikipedia.org/wiki/Portobello_Road#Portobello_Road_Market από όπου η δεξιά φωτογραφία.

---

Στις αμέσως επόμενες, ο βασιλιάς και το βασίλειό του, πάλι στο παζάρι.

---

---

Πληρώνοντας με τη φωλιά του πουλιού

---

Προσφάτως, η φωλιά του πουλιού των Herzog και de Meuron είχε την τιμή να τυπωθεί πάνω σε ένα τραπεζογραμμάτιο, αλλά μόνο σε 6 εκατομμύρια χαρτονομίσματα, των 10 Yuan (γουάν), ειδικά σχεδιασμένο για τους Ολυμπιακούς αγώνες του φετινού καλοκαιριού.
Παρόλα αυτά, οι Ελβετοί αρχιτέκτονες είναι αρκετά άγνωστοι στην Κίνα: Το Εθνικό Στάδιο έχει γίνει, ήδη, ένα Κινέζικο αριστούργημα.

---

http://www.an-architecture.com/

Αρματοδρομία

…Ο νικητής του αγώνα δρόμου έδινε το όνομά του στην Ολυμπιάδα.

---

---

Η πολιτιμότερη νίκη ήταν αυτή στην αρματοδρομία, που θύμιζε το θρύλο του Πέλοπα, όπως παριστάνεται στο αέτωμα του ναού του Δία στην Ολυμπία. Σύμφωνα με το μύθο, ο Οινόμαος ήταν βασιλιάς της Πίσας, γιος του θεού Άρη. Με τη σύζυγό του Ευαρέτη απέκτησαν μια πανέμορφη κόρη την Ιπποδάμεια, την οποία ο Οινόμαος δεν ήθελε να την παντρέψει, γιατί κατά μια εκδοχή την είχε ερωμένη και κατά μιαν άλλη είχε πιστέψει σε ένα μαντικό χρησμό ότι θα φονευόταν από το γαμπρό του. Διακήρυσσε λοιπόν ότι θα έδινε ως σύζυγο την Ιπποδάμεια σε όποιον νικούσε σε αρματοδρομία αντοχής, με αφετηρία τον ναό του Δία στην Ολυμπία και τέρμα το Ναό του Ποσειδώνα στον Ισθμό της Κορίνθου.

---

---

Καθώς είχε σπουδαία και πολύ γρήγορα άλογα, δώρο του πατέρα του, του Άρη, και είχαν θεϊκή δύναμη και αντοχή, ο Οινόμαος νικούσε πάντα τον αντίπαλό του και υποψήφιο γαμπρό του. Στην συνέχεια σκότωνε τον ηττημένο.

---

---

Ο Πέλοπας αρχηγός των Αχαιών , παρουσιάστηκε για να διαγωνιστεί με τον Οινόμαο και ζήτησε την κόρη του για γυναίκα, αφού είχε φροντίσει να εξαγοράσει προηγουμένως τον Μύρτιλο, τον ηνίοχο του Οινόμαου, γιο του θεού Ερμή.
Ο Πέλοπας υποσχέθηκε στον Μύρτιλο ότι θα του έδινε το μισό βασίλειο ή την Ιπποδάμεια για μια νύχτα. Τότε ο Μύρτιλος αντικατέστησε τα καρφιά του άξονα του μπροστινού τροχού, στο άρμα του βασιλιά, με κέρινα. Μόλις ξεκίνησε ο αγώνας το τέθριππο του βασιλιά αναποδογύρισε και ο Οινόμαος σκοτώθηκε. Ο Πέλοπας κέρδισε τον αγώνα χωρίς δυσκολία και παντρεύτηκε την Ιπποδάμεια.

---

---

Η αναπαράσταση του Οινόμαου στην αρματοδρομία κοσμούσε το ανατολικό αέτωμα του περίφημου Ναού του Δία στην Ολυμπία.
Από τον μύθο εμπνεύσθηκαν οι μέγιστοι των τραγικών ποιητών Ευριπίδης και Σοφοκλής και συνέγραψαν και οι δύο τραγωδίες με τίτλο « Οινόμαος».

---

---

---

Εικόνες από: www.wikipedia.org
Αναγνώσματα: Anne Marie Buttin, Η κλασική Ελλάδα
Wikipedia

ΚΙΝΑ, πριν από τους Ολυμπιακούς

Όταν ήμουν μαθητής, η Κίνα ήταν για μας «η άκρη του κόσμου». Το πολύ πολύ να είχαμε δει μερικές ζωγραφιές πάνω σε φλιτζάνια τσαγιού ή βάζα, κι έτσι φανταζόμασταν μια χώρα με βλοσυρά ανθρωπάκια με μακριές κοτσίδες, με υπέροχους κήπους και τοξωτά γεφύρια, με πυργίσκους που από την κορυφή τους κρέμονταν καμπανίτσες που ηχούσαν.


Φυσικά ποτέ δεν υπήρξε μια τέτοια παραμυθένια χώρα, παρ΄ όλο που είναι αλήθεια ότι οι Κινέζοι ήταν αναγκασμένοι για τριακόσια περίπου χρόνια να έχουν τα μαλλιά τους πλεγμένα κοτσίδα, και ότι πρωτοέγιναν γνωστοί στην Ευρώπη από τα μικρά, κομψά αντικείμενα από πορσελάνη και φίλντισι που κατασκεύαζαν οι επιδέξιοι τεχνίτες τους. Οι αυτοκράτορές τους κυβερνούσαν τη χώρα από το ανάκτορο της πρωτεύουσας παραπάνω από χίλια χρόνια. Οι θρυλικοί Κινέζοι αυτοκράτορες αυτοαποκαλούνταν «γιοι του ουρανού», όπως οι Αιγύπτιοι φαραώ ονομάζονταν «γιοι του ήλιου».
Πριν 2500 χρόνια τίποτε απ΄ όλα αυτά δεν είχε ακόμα συμβεί, αν και η Κίνα ήταν από τότε ένα πανάρχαιο, αχανές βασίλειο. Στα χωράφια της καλλιεργούσαν ρύζι και σιτάρι πολλά εκατομμύρια ακούραστοι χωρικοί, ενώ στις μεγάλες πόλεις οι άνθρωποι περιδιάβαιναν στους δρόμου ντυμένοι με μεγαλοπρεπή μεταξωτά ενδύματα.

…Τελικά το 221 π.Χ. επικράτησε ένας – ο Τσιν Σι Χουάνγκ Τι (Qin Shi Huang), ο πρώτος αυτοκράτορας ολόκληρης της Κίνας, ο οποίος αυτοαποκαλούνταν «γιος του ουρανού». Κι επειδή η αυτοκρατορία ήταν τόσο μεγάλη που σε κάθε άκρη της μιλούσαν διαφορετικοί γλώσσα, είναι βέβαιο ότι θα είχε καταρρεύσει αν δεν υπήρχε κάτι κοινό να τους συνδέει όλους. Αυτή ήταν η γραφή.
«Μια στιγμή» θα πεις «τι νόημα έχει η κοινή γραφή όταν υπάρχουν διαφορετικές γλώσσες, οπότε κανείς δεν μπορεί να διαβάσει και να καταλάβει τι είναι γραμμένο;». Όμως η κινέζικη γραφή είναι κάτι το εντελώς μοναδικό: Μπορείς να τη διαβάσεις ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνεις ούτε λέξη από τη γλώσσα. Αυτό είναι μαγεία, θα πεις. Όχι, κάθε άλλο, δεν είναι τόσο περίπλοκο. Αντί για λέξεις γράφεις πράγματα. Αν θέλεις να γράψεις «ήλιος», κάνεις μια ζωγραφιά κάπως έτσι 日. Αυτό τώρα μπορείς να το προφέρεις «ήλιος», ή « sonne » στα γερμανικά, ή «sun» στα αγγλικά, ή ακόμα και «jin» στα μανδαρινικά, παραμένει όμως κατανοητό στον καθένα που ξέρει το χαρακτήρα.
Ας πούμε ότι θέλεις να γράψεις «δέντρο». Σχεδιάζεις πάλι πολύ απλά με δυο τρεις γραμμούλες, ένα δέντρο κάπως έτσι : 木 . Στα μανδαρινικά προφέρεται «mu», αλλά δεν χρειάζεται να το ξέρεις αυτό για να καταλάβεις πως λέει «δέντρο».
«Ωραία» θα μου πεις «με τα πράγματα μπορώ να καταλάβω πως γίνεται, απλώς τα ζωγραφίζουμε. Τι κάνουμε όμως άμα θέλουμε να γράψουμε «άσπρο»; Χρωματίζουμε το χαρτί με άσπρη μπογιά; Ή άμα θέλουμε να γράψουμε «ανατολή»; . Κι όμως, θα δεις πως υπάρχει λογική. Γράφεις άσπρο απλώς ζωγραφίζοντας κάτι λευκό –π.χ. μια αχτίδα του ήλιου: `日:. Μια γραμμή που βγαίνει από τον ήλιο σημαίνει «άσπρο», «weib» στα γερμανικά, «white» στα αγγλικά και πάει λέγοντας. «Και την ανατολή»; Η ανατολή είναι εκεί που ξεπροβάλλει ο ήλιος πίσω απ΄ τα δέντρα. Έτσι κάνω μια ζωγραφιά με την εικόνα του ήλιου πίσω απ΄ αυτήν του δέντρου: 日木

Το παραπάνω κείμενο είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του E.H. Gombrich.

Μικρή ιστορία του κόσμου.

Κατάφερε να αφηγηθεί την ιστορία της ανθρωπότητας από την εποχή του λίθου έως την εποχή της πυρηνικής ενέργειας, σύντομα περιεκτικά, αλλά και με πειστικό τρόπο για τους νεαρούς αναγνώστες του. Ζωντανεύει με γλώσσα απλή και γλαφυρή την ιστορία του κόσμου, τα επιτεύγματα του ανθρώπου, τη μετάβαση από την μια ιστορική περίοδο στην άλλη, τις σημαντικότερες προσωπικότητες και συγκρούσεις με τέτοιο τρόπο, που ο αναγνώστης συλλαμβάνει αμέσως αυτή την μακρά και περίπλοκη πορεία.

Εικόνες από τη wikipedia.org

http://en.wikipedia.org/wiki/Chinese/