Σάββατο 31 Μαΐου 2008

Η βλακεία ως παράγων του ανθρώπινου βίου

Το βιβλίο

Άνθρωπος των γραμμάτων ο Καρζής και διόλου τυχάρπαστος, ελκύεται -και μάλλον ενδίδει- σ' ένα παλιό θέμα το οποίο παραμένει άλυτο. Τι θα κάνουμε με τους «βλάκες» σ' αυτήν τη ζωή; Ο πρώτος πληθυντικός αφορά, βέβαια, τους εκ γενετής έξυπνους, οπότε οι δύο συνασπισμοί αντιπαρατάσσονται με τρόπο που παρουσιάζει το εξής αλλόκοτο: ενώ οι έξυπνοι παραπονούνται διαρκώς για τους ηλίθιους (και γράφουν γι' αυτούς), οι ηλίθιοι ουδέποτε έγραψαν για τους έξυπνους (πιθανότατα επειδή πιστεύουν ότι ανήκουν στη συνομοταξία τους). my brains, by Liz Henry
Το παλιότερο βιβλίο του Λεμπέση είχε το ίδιο θέμα και ανάλογες λαχτάρες στην ανάπτυξη. Ουσιαστικά, με το βλάκα κανείς δεν ασχολείται. Εκείνο που πληγώνει όλους μας είναι ο φιλισταϊσμός της σύγχρονης κοινής γνώμης, η οποία υποβάλλεται στο δράμα της απροσωπίας υπό μορφή ντεμέκ πολυγνωσίας.
Κωστής Παπαγιώργης

Διαβάζοντας τα παραπάνω στο Αθηνόραμα,
με παρότρυναν να αγοράσω το βιβλίο, του Θόδωρου Καρζή.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα και ένα συν-blogger, που είχε μια σχετική αναφορά στο βιβλίο. Παρακάτω διαβάστε ένα ενδιαφέρον απόσπασμα απ΄ αυτό, θα σας αρέσει σίγουρα.

...Στο πιθηκοειδές άνθρωπος, που σεμνύνεται να θεωρεί τον εαυτό του ως "το τελειότερο θηλαστικό"(δεν είναι γνωστή η γνώμη των άλλων θηλαστικών περί του θέματος), ο εγκέφαλος ή μυαλό, ζυγίζει περίπου 1.300 γραμμάρια και χωρίζεται σε διάφορα μέρη, το καθένα με τον δικό του λόγο παρουσίας και τον δικό τρόπο λειτουργίας. Το πιο ενδιαφέρον απ΄ αυτά είναι ο φλοιός, μια μεμβράνη που περιβάλλει την υπόλοιπη γλοιώδη μάζα και τη συγκρατεί για να μη σκορπίσει.
Human brain. by Gaetan Lee Ο φλοιός αποτελείται από (μόλις) 100 δισεκατομμύρια κύτταρα, σύμφωνα με τους εξερευνητές του, που βεβαιώνουν ότι τα μέτρησαν και, ασφαλώς, κανείς δεν θα είχε τη δύναμη και την αντοχή να τους το αμφισβητήσει. Από τα κύτταρα αυτά άλλα είναι αδρανή, σαν τους κλασικούς υπαλλήλους του ελληνικού Δημοσίου, και άλλα δραστήρια, σαν τους επιχειρηματίες που ξεθεώνονται στη δουλειά να μαζέψουν χρήμα για τους κληρονόμους τους. Τα δραστήρια κύτταρα, απλωμένα σε μια συμπαγή παράταξη έξι στοιβάδων, συγκρατούν την θρυλική στρατιά της φαιάς ουσίας, αιχμή του δόρατος στον αγώνα για την παραγωγή ενός άυλου προϊόντος, που οι άνθρωποι συνηθίζουν να το αποκαλούν πνεύμα ή νόηση ή διάνοια. Καθώς ο πληθυσμός της γης κυμαίνεται σήμερα γύρω στα έξι δισεκατομμύρια, αν πολλαπλασιάσουμε αυτόν τον αριθμό επί τα 100 δισεκατομμύρια κύτταρα που διαθέτει ο κάθε χωριστός εγκέφαλος, βλέπουμε ότι κυκλοφορούν στην οικουμένη 600 πεντάκις εκατομμύρια κύτταρα μαχόμενα (υποτίθεται) για την παραγωγή πνεύματος. Είναι πασίδηλο πως ουδέποτε στη Φύση, και πολύ λιγότερο στην ιστορία, έχει παρατηρηθεί μια τέτοια τρομαχτική σε αριθμό συγκέντρωση στρατεύματος - αλλά και με τα πενιχρότερα αποτελέσματα. Όπως θα δούμε αμέσως, παρά τις προσπάθειες των κυττάρων, πνεύμα παράγεται δευτερευόντως, ενώ το κύριο προϊόν που ξεχύνεται και κατακαλύπτει τα πάντα είναι η βλακεία...
Brain Anatomy Chart by cobalt123
Εκδόσεις Καστανιώτη 2007

Εικόνες από το www.flickr.com/

Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Η Αρχιτεκτονική της Τέντας

Οι σπουδαστές, λοιπόν, της Αρχιτεκτονικής σχολής της πόλης Bergen, της Νορβηγίας, σχεδιάζουν μια σκηνή και είναι ο πρώτος στόχος που τους δίδεται, ως φρέσκοι σπουδαστές, με το που ξεκινούν τις σπουδές τους.


Το νησί UtsiraΤον πρώτο μήνα της μελέτης, κατοικούν σ΄ ένα μικρό νησί μακριά από την ακτή και το οποίο ονομάζεται Utsira. Είναι ένα θυελλώδες και αρκετά ακραίο περιβάλλον στη μέση του Ωκεανού. Εκεί οι σπουδαστές διαβιούν επί ένα μήνα, ζώντας στις τέντες για να γνωρίσουν τα βασικά του γιατί χτίζουμε σπίτια.

Η σχολική αίθουσαΜετά από το μήνα, όταν επιστρέψουν στη σχολή ο στόχος είναι να μελετηθεί, να σχεδιαστεί και να κατασκευαστεί «ένα σπίτι που δεν θα είναι ένα σπίτι, μια σκηνή που δεν θα είναι μια σκηνή». Μια φορητή κατασκευή που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για μισό χρόνο, έξω στο ίδιο νησί που έμειναν.

Η σκηνή του MartinΥπάρχουν κάμποσες ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις σκηνών που εμφανίζονται. O Martin Isak Jansen σχεδίασε ένα ρομβικό τριακοντάεδρο (triacontahedron !), το οποίο είναι βασισμένο στη φιλοσοφία των συναρμολογούμενων κατασκευών (modules).


Η σκηνή του Martin

Είναι πραγματικά, ένας αστείος και ευχάριστος τρόπος, να επιδοθούν οι νέοι σπουδαστές στην αγαπημένη τους μελέτη, της Αρχιτεκτονικής.



Σάββατο 24 Μαΐου 2008

Το νερό, τα φράγματα, το τοπίο

Φράγμα στα Πυρηναία
«O Edouard Decam είναι ένας Γάλλος αρχιτέκτονας που ζει στη Βαρκελώνη και του οποίου το φωτογραφικό Project «το νερό, τα φράγματα, το τοπίο» κέρδισε το βραβείο του EDF Foundation το 2006.
Οι εικόνες στη σειρά τεκμηριώνουν τις ογκώδεις υδρολογικές εγκαταστάσεις στα βουνά των Πυρηναίων της βορειοανατολικής Ισπανίας, των στριφογυριστών φραγμάτων και των διόδων τους μέσα από το βουνό που σχεδιάστηκαν από το Superstudio.
Ο ίδιος ο Decam εξηγεί στο περιοδικό A10: « Δεν βλέπω το φράγμα ως τεχνικό στοιχείο στο βουνό, αλλά ως τμήμα του βουνού, ως τοπίο».
Έχω εντυπωσιαστεί από τα σκαλοπάτια των ταρατσών που βλέπουμε στην εικόνα επάνω. Είναι σαν κάποια υπερμοντέρνα αναπροσαρμογή των μοναστικών αναχωρητηρίων των Μετεώρων ή ίσως ακόμη και ένα νέο στάδιο στους πολέμους των συντεχνιών».

Λέει ο συγγραφέας του παρακάτω blog, το οποίο έχει αρκετά ενδιαφέροντα θέματα πάνω στις κατασκευές.


http://bldgblog.blogspot.com/

Τρίτη 13 Μαΐου 2008

ΙδιογράφΩς



Zambia
Zambia



Για το:
http://autographcollectors.blogspot.com/



Μετά από πρόσκληση της Heart και της Ήβης, αποφάσισα να πάρω μέρος σ΄αυτό το blogο-παιγνίδι.
Με τη σειρά μου, προσκαλώ τους (χωρίς καμιά υποχρέωση) :

Juanita

Ξανθιά

Λυκάονα

ria


Κυριακή 4 Μαΐου 2008

ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Οι βασιλικοί γάμοι
Μια τελετή στην παλιά Αθήνα σαν γύφτικο παζάρι



 Το εξώφυλλο του βιβλίου Το 1889 γίνονται στη μικρή και ταλαίπωρη Αθήνα οι γάμοι του διαδόχου Κωνσταντίνου, γιου του βασιλιά Γεωργίου του Α΄. Ο νεαρός διάδοχος παντρεύεται την πριγκίπισσα Σοφία, αδελφή του Γερμανού αυτοκράτορα Γουλιέλμου.



Βασίλισσα ΣοφίαΗ βασιλική αυλή επιθυμεί έναν περίλαμπρο γάμο, ενώ η οικονομική κατάσταση του κράτους είναι οικτρή. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης θα πει το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν", τώρα όμως δίνει στα ανάκτορα όσα λεφτά ζητούν, για να μην έχει αντιπάλους τους πανίσχυρους βασιλείς.

Αυτό που έγινε σε κείνους τους γάμους ήταν απερίγραπτο και έδωσε για μήνες τροφή στους καυστικούς χρονογράφους της εποχής. Για τη μεγάλη πομπή του γάμου, που οι βασιλείς ήθελαν να έχει την μεγαλοπρέπεια της αγγλικής αυλής, επιστράτευσαν με το ζόρι τους αμαξάδες και τους ιδιοκτήτες κάρων της Αθήνας και του Πειραιά. Παλιά Αθήνα
Οι κουτσαβάκηδες, που μέχρι τότε εκτελούσαν μεταφορές, υποχρεώθηκαν να ράψουν όπως όπως λιβρέες του παλατιού, να στολίσουν με χρυσαφιά κουβούκλια τα κάρα τους και να βάλουν λοφία πάνω στα κεφάλια των ψωραλέων μουλαριών τους. Η εικόνα όπως την περιγράφη ο Νέος Αριστοφάνης, περίφημο σατιρικό φύλλο της εποχής, ήταν απίστευτα γελοία. Για να μην περάσει η πομπή των νεονύμφων από από τους λασπωμένους χωματόδρομους της Αθήνας, τους έστρωσαν με όσα χαλιά βρήκαν στην επικράτεια, με αποτέλεσμα το σόου να μοιάζει περισσότερο με γύφτικο παζάρι παρά με βασιλικούς γάμους.


Πλατεία Συντάγματος


Οι βασιλείς κάλεσαν για να παρακολουθήσουν τους γάμους όλους τους εστεμμένους της οικουμένης. Έγινε μάλιστα και ένα σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο με το σάχη της Περσίας, ο οποίος είχε προσκληθεί επισήμως. Πήρε το δρόμο να έρθει, αλλά παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη, όταν η πρεσβεία του τον ειδοποίησε ότι μέσα στο πρόγραμμα των γάμων ήταν να παρακολουθήσουν οι καλεσμένοι και την παράσταση της αρχαίας τραγωδίας Πέρσαι. Ο ανατολίτης εστεμμένος θεώρησε προσβλητικό να υποχρεωθεί να παρακολουθήσει μια παράσταση στην οποία οι αρχαίοι Έλληνες σαρώνουν τους προγόνους του και απεχώρησε χολωμένος. Όσο για το γαμήλιο δώρο του ελληνικού κράτους προς το πριγκηπικό ζεύγος, ξέρετε τι ήταν; Διακόσιες πενήντα χιλιάδες στρέμματα στην περιοχή της Μανωλάδας στην Ηλεία, μια από τις πιο εύφορες περιοχές της Πελοποννήσου,την οποία οι Τούρκοι ονόμαζαν "κιουτσούκ Μισίρ", δηλαδή Μικρή Αίγυπτο.


Βέβαια βασιλείς δεν έχουμε πλέον, αλλά σε όλα τα υπόλοιπα, και κυρίως στην αισθητική, κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού.



Το παραπάνω κείμενο είναι ένα κεφάλαιο από το βιβλίο του Δ. Καμπουράκη "ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑ", των εκδόσεων Πατάκη. Το πρώτο βιβλίο, διότι ακολούθησε και δεύτερο.


Φωτογραφίες:
http://www.haef.gr/chilias/greek/gre/old-athens/oldath-1.html
http://www.pbase.com/kkranis/image/23301124
http://el.wikipedia.org/
http://www.imageshack.gr/view.php?file=t4tj50iwyeuetnr2l5uv.jpg