Το στυλ Brutalisme περιγράφει ένα αρχιτεκτονικό ύφος, παράγωγο του μοντερνισμού, το οποίο γνωρίζει μεγάλη δημοτικότητα, ανάμεσα στο 1950 και το 1970.
Τα πρώτα δείγματα, εμπνευσμένα για την αρχιτεκτονική brutaliste, είναι τα έργα του Γαλλοελβετού αρχιτέκτονα Le Corbusier, κυρίως της
ακτινοβόλου πόλης (1952) και του υπουργικού κτηρίου
Chandigarh, στην Ινδία (1953).
Ο όρος προέρχεται από το γαλλικό brut=τραχύς, για το beton brut=τραχύ σκυρόδεμα και ο οποίος χρησιμοποιήθηκε από το Le Corbusier για να υποδείξει το υλικό της προτίμησής του.
Είναι στους Άγγλους αρχιτέκτονες Alison και Peter Smithson, στους οποίους οφείλουμε αυτόν το νεολογισμό, στο 1954, αλλά ο όρος δεν γίνεται πραγματικά δημοφιλής, παρά μόνον με τη δημοσίευση του «New Brutalism».
Έργο του κριτικού Reyner Banham, ο οποίος υιοθετεί τη λέξη για να περιγράψει την παρούσα αρχιτεκτονική επανάσταση.
Οι δομές του στυλ brutalisme, συντίθεται από γεωμετρικές ορθογώνιες φόρμες, οι οποίες εντείνονται από την επανάληψη τους και οι οποίες κρατούν το αποτύπωμα από τον ξυλότυπο (καλούπι) μέσα στον οποίο εγκιβωτίστηκε το μπετόν, χωρίς την επένδυση και τη διακόσμηση.
Παρόλα αυτά, όλες κατασκευές brutalistes δεν είναι από σκυρόδεμα. Υπάρχουν επίσης κτήρια που μπορεί να χαρακτηριστούν brutalistes εξαιτίας της ογκώδους εμφάνισής τους και χωρίς να έχουν την προετοιμασία του σκυροδέματος, διότι τα κατασκευαστικά υλικά τους είναι εμφανή, ενώ είναι κρυμμένα συνήθως.
Ένας μεγάλος αριθμός κατασκευών των Alison και Peter Smithson είναι από τούβλο και το κέντρο G. Pompidou των Richard Rogers και ο Renzo Piano θεωρείται ως τέτοιο έργο.
Τα υλικά των brutalistes κατασκευών είναι το
τούβλο, το γυαλί, ο χάλυβας, η χοντροκομμένη πέτρα, και τα gabions, δλδ. ένα είδος μεγάλων συρμάτινων «κλουβιών», γεμάτα πέτρες, τα οποία χρησιμοποιούνται στις κατασκευές για τη δημιουργία αναβαθμών, τοίχων, και πολλές φορές, για τη διακόσμηση προσόψεων. Μπορεί να στρωθούν με χώμα στην επιφάνειά τους και στη συνέχεια να φυτευτούν.
Η αποτυχία των προγραμμάτων της καθιέρωσης λειτουργικών κοινοτήτων μέσα σε κάποια σύνολα «brutalistes», ίσως εξαιτίας της επιδείνωσης των συνθηκών της αστικής ζωής μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (κυρίως σε Μεγάλη Βρετανία), έχει ρίξει σε δυσμένεια και την ιδεολογία και το αρχιτεκτονικό ύφος, το οποίο εκπροσωπούσε.
source
wikipedia.org
Flickr.com
http://www.flickr.com/photos/minijoan/3031346213/in/set-72157609127038077/: Για να δείτε μιαν ολόκληρη σειρά φωτογραφιών της
cité radieuse.
Οι δομές του στυλ brutalisme, συντίθεται από γεωμετρικές ορθογώνιες φόρμες, οι οποίες εντείνονται από την επανάληψη τους και οι οποίες κρατούν το αποτύπωμα από τον ξυλότυπο (καλούπι) μέσα στον οποίο εγκιβωτίστηκε το μπετόν, χωρίς την επένδυση και τη διακόσμηση. 
Ένας μεγάλος αριθμός κατασκευών των Alison και Peter Smithson είναι από τούβλο και το κέντρο G. Pompidou των Richard Rogers και ο Renzo Piano θεωρείται ως τέτοιο έργο. 
Τα υλικά των brutalistes κατασκευών είναι το 
Αναρτήσεις
