Ένας φίλος από το facebook, με ρώτησε γιατί είμαι fan του Γκαουντί και ποιος είναι αυτός. Δεν τον ήξερε, έτσι μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω μια ανάρτηση για αυτόν τον Ισπανό, Καταλανό αρχιτέκτονα, τον Antoni Gaudi (1852-1926). Διάσημος, με μοναδικό ύφος και με τα πολύ χαρακτηριστικά σχέδιά του.
Το έργο του σημάδεψε, με τρόπο διαρκή, την Aρχιτεκτονική της Βαρκελώνης.
Του οφείλουμε το εντυπωσιακό, Παλάτι Güell, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco.
Από τα πρώτα του σχέδια πάντρεψε την Αρχιτεκτονική με το έπιπλο, και γρήγορα καταχωρήθηκε στο κίνημα της Art Νouveau, η οποία ήταν στη μόδα αυτή την εποχή στην Ευρώπη.
Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι η έμπνευση μέσα στις μορφές, τη γεωμετρία και τα χρώματα της φύσης.
.
Υποστηρίχτηκε από τον βιομήχανο Eusebi Güell, για τον οποίο θα δημιουργήσει το Παλάτι Güell, Την Casa Milà 1907 και το Πάρκο Güell 1907 έως 1914.
Το 1883 επιλέχτηκε να κατασκευάσει έναν καθεδρικό ναό αφιερωμένο στην Αγία Οικογένεια, la Sagrada Família, με ιδιωτική χρηματοδότηση. Μέχρι το θάνατό του αφιερώνεται σ΄ αυτό το έργο, το οποίο θεωρεί έργο ζωής.
Η κατασκευή αποδείχτηκε προβληματική και σταμάτησε το 1914, από την έλλειψη οικονομικών πόρων.
Όσο ζούσε δεν κατασκευάστηκαν παρά μικρά τμήματα της πρόσοψης .
Αυτό το μισοτελειωμένο έργο είδε στις αρχές του 21ου αιώνα να γίνονται ακόμα εργασίες και πάντα από δωρεές ιδιωτών.
Τοποθετημένο στην εποχή του στη μέση των αγρών, είναι σήμερα περιτριγυρισμένο από την πόλη.
Όπως ήταν φυσικό, οι ιδέες του υπέστησαν σφοδρής κριτικής από τους σύγχρονούς του, με μόνους υποστηρικτές τους πελάτες του, δηλαδή τον εκκλησιαστικό κόσμο και την αστική βιομηχανική τάξη και ειδικά τον Eusebi Güell.
Πολύ μετά από το θάνατό του το έργο του Γκαουντί αναγνωρίστηκε από τους κατοίκους της Βαρκελώνης, οι οποίοι σήμερα τον θεωρούν έναν από τους πιο λαμπρούς Καταλανούς.
Ενθουσιώδης καταλανός εθνικιστής, δεν δίστασε να προκαλέσει τις αρχές με μια δημόσια ομιλία του στα καταλανικά. Αφορμή ήταν να συλληφθεί και να ριχτεί στη φυλακή.
Αυτός ο εθνικιστικός ενθουσιασμός μετασχηματίστηκε, προς το τέλος της ζωής του, σ΄ ένα φανατικό καθολικισμό, ο οποίος χρονικά συμπίπτει με τις δυσκολίες που περνούσε στο εργοτάξιο του καθεδρικού ναού και βέβαια στις οικονομικές δυσκολίες, οι οποίες τον οδήγησαν προοδευτικά στην απομόνωση.
Ντυμένος φτωχικά, κανείς δεν τον αναγνώρισε όταν χτυπήθηκε από ένα τραμ και μεταφέρθηκε, πολύ αργά, στο νοσοκομείο, όπου πέθανε μετά από λίγες ημέρες.
Θάφτηκε στην κρύπτη της Sagrada Família, στην οποία είχε αφιερώσει εξ ολοκλήρου τα τελευταία 12 χρόνια της ζωής του.
Η μπροστινή είσοδος του παλατιού Güell. Επέτρεπε την είσοδο σε άμαξες, συρόμενες από άλογα.
Η έξοδος γινόταν από τη διπλανή.
Αναγνώσματα:
www.facebook.com
wikipedia.org
google/images
Αναρτήσεις
