Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2008

Το κλεφτρόνι


Την Παρασκευή 25/01/08, το μεσημέρι, φεύγοντας από τη δουλειά, μ΄ ένα κέφι τρελό, διότι είχαμε επετείους να γιορτάσουμε το βράδυ. Είχα κλείσει και τραπέζι σε γνωστό ταβερνείο στο Μπουρνάζι, για το οποίο θα ήθελα πολλά να γράψω, αλλά ας ελπίσω ότι αυτό θα γίνει σε επόμενο ποστ… Φεύγοντας λοιπόν, χαρά χαρούμενη που λένε, ανοίγω το αυτοκίνητό μου και αφήνω πίσω, παράλληλα με τη ράχη του καθίσματος του οδηγού και μισοσκεπασμένο από το σακάκι μου που κρεμόταν από πάνω του, το laptop μου. Λογικά, κι αν κοίταζε κάποιος μέσα δεν το έβλεπε.

Πήγα μια μικρή βόλτα στα μαγαζιά και γυρνώντας μετά από καμιά ώρα ο φορητός υπολογιστής είχε κάνει φτερά ...Χωρίς εμφανή σημάδια παραβίασης της κλειδαριάς. Τι θέλω να πω: Τα κλεφτρόνια έχουν εξελιχθεί. Δεν σπάνε πια τζάμια, αλλά έχουν γίνει εξπέρ στο άνοιγμα χωρίς ζημιές. "Ουδέν κακό αμιγές καλού".
Κλαίω το μηχάνημά μου, μα περισσότερο τα αρχεία μου, το καινούριο (μιας μέρας) ποντικάκι μου, τα cd μου, μ΄ ένα τεράστιο αριθμό φωτογραφιών...και δυο βιβλία.
Το κλεφτρόνι σίγουρα με παρακολουθούσε και πήρε το συγκεκριμένο πράγμα, χωρίς να πειράξει τίποτε άλλο στ΄ αυτοκίνητο. Ούτε καν τα χαρτιά του (άδειες κυκλοφορίας), ραδιοσιντί κ.λπ. που ήταν ακριβώς πάνω και δεξιά από το laptop πάνω στο πίσω κάθισμα.

Στο αστυνομικό τμήμα μου εξήγησαν ότι λόγω φόρτου εργασίας και ελάχιστου προσωπικού, δεν γίνεται να είναι πανταχού παρόντες.
Δυστυχώς έχω φορτιστεί πολύ από την όλη ιστορία και δεν γίνεται να δω καμιά χιουμοριστική πλευρά του θέματος, που πιθανόν να υπάρχει. Έκανα καταγγελία, με την ελπίδα ότι αν πιάσουν κάποιους και βρουν κλοπιμαία, υπάρχει το ενδεχόμενο να βρουν και το λαπάκι μου.
Τελικά όλα τα γέλια και τα κέφια της Παρασκευής, μου βγήκαν ξινά…

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

Λονδίνο




Το Ταξίδι στα Βόρεια μας έφερε στο Λονδίνο. Μια μεγαλούπολη των 8 εκ. που λατρεύω να επισκέπτομαι...για πολλούς λόγους.


Ένας απ΄όλους είναι και η Αρχιτεκτονική του. Μ΄αρέσει να περπατώ στους δρόμους του με το κεφάλι πάντα ψηλά, να θαυμάζω τις στέγες των κτηρίων -που είναι η αδυναμία μου-και να προσπαθώ να καταγράψω στη μηχανή και προ πάντων στο μυαλό μου όλα τα απίθανα και θαυμάσια που συναντώ.Η επαφή του κτίσματος με τον ουρανό, οι στέγες, τα αετώματα, οι γύψινες διακοσμήσεις, η μαστοριά που κάποιοι έβαλαν σ΄όλα αυτά με συγκινούν ιδιαίτερα.

Πιστεύω ότι το Λονδίνο έχοντας χαμηλά σχετικά κτήρια και προστατεύοντας τα από την καταστροφή, έχει το χαρακτήρα μιας μεγάλης πόλης όπου μπορείς να βλέπεις τον ουρανό της χωρίς να στον κρύβουν υψηλές κατασκευές.
Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο της, συγκρίνοντάς την με την Αθήνα είναι ότι δεν βλέπεις να κυκλοφορούν στους δρόμους πολλά αυτοκίνητα και βέβαια πολύ λιγότερα παρκαρισμένα.

Ο καιρός σε γενικές γραμμές είναι υποφερτός, εκτός από λίγες ακραίες περιπτώσεις.
Πάντως μέχρι τώρα, όσες φορές το έχουμε επισκεφθεί, σταθήκαμε τυχεροί στο θέμα καιρού.
Ξυπνώντας ένα πρωινό, σ΄αυτό το ταξίδι, μας καλημέρισε λίγη ομίχλη, που την βρήκαμε γουστόζικη!


Σ΄ένα επόμενο post θα σας γράψω για μια χαριτωμένη γωνιά που ανακαλύψαμε τυχαία...

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2008

Ματαιοδοξία ΑΑΑ


Επηρεασμένη από την έκθεση-αφιέρωμα του Βρετανικού Μουσείου στον πήλινο στρατό (Terracotta Army), και με πολλές σκέψεις στην τεράστια σε μέγεθος ματαιοδοξία του Α΄αυτοκράτορα Qin (Τσιν), δείτε τα βίντεο για να έχετε μια μικρή εικόνα του ατόμου που έβαλε το λαό Του να κατασκευάσει την Νεκρόπολή Του, τον πήλινο στρατό Του, που θα Τον φυλάει στη μετά θάνατο ζωή.
Τους εργάτες που ετοίμασαν τον τάφο και συμμετείχαν στην κηδεία, τους εντοίχησαν ζωντανούς εκεί, για να μη μαρτυρίσουν τον τρόπο κατασκευής του, τις μυστικές εισόδους και τα πλούτη που περιέκλειε.
Η θυσία ανθρώπων στο θάνατο ενός αυτοκράτορα, μοιάζει να είναι σύνηθες φαινόμενο εκείνη την εποχή στην Κίνα.

Η κατασκευή άρχισε το 246 π.Χ και ολοκληρώθηκε 38 χρόνια αργότερα.
Για να ολοκληρωθεί η νεκρόπολις, δούλεψαν 700.000 εργάτες και τεχνίτες απ΄ όλη τη χώρα. Οι μορφές είναι σε φυσικό μέγεθος και κάθε μια -στρατιώτη, αλόγου, άμαξας κλπ- είναι διαφορετικές στις λεπτομέρειες τους.

Ο τάφος ανακαλύφθηκε τυχαία από αγρότες της περιοχής το 1974, όταν έσκαβαν ένα πηγάδι.
Μέσα στον τάφο υπάρχουν αντικείμενα που θα χρειαζόταν ο αυτοκράτορας στην άλλη ζωή. Υπάρχουν αίθουσες, γραφεία, διάδρομοι, υπνοδωμάτια, κουζίνες...
Υπάρχει ένα ομοίωμα του κόσμου και των ορίων της αυτοκτατορίας του.
Χαρακτηριστικό της λεπτομερούς κατασκευής αυτού του ομοιώματος της γης, είναι τα ποτάμια στα οποία έτρεχε υδράργυρος. Δεν στεγνώνει όπως το νερό και θα έμενε αιώνια πάνω στη μακέττα.
Η οροφή του τάφου είναι καλυμμένη με μαργαριτάρια (πέρλες) και άλλα πολύτιμα πετράδια που αντιστοιχούσαν στα άστρα και τους πλανήτες.

Οι ανασκαφές που έχουν γίνει μέχρι σήμερα αφορούν λίγους μόνον χώρους μεταξύ πολλών άλλων που δεν έχουν ακόμα ανασκαφεί.
Το κράτος εύχεται στην ανάπτυξη της τεχνολογίας για να μην υπάρξουν καταστροφές, και ιδιαιτέρως στη μούμια του αυτοκράτορα, από τις περιβαλλοντικές συνθήκες.
Οι αρχαιολόγοι ψάχνουν να σιγουρευτούν ότι οι παγίδες και τα κρυφά περάσματα που είναι εγκατεστημένα -πιστεύουν από τον αυτοκράτορα για να τον προστατεύσουν από λεηλασίες- δεν αποτελούν κίνδυνο για την ακεραιότητα τους.
Σε κάποια ανασκαφή, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν όπλα και πανοπλίες από πέτρα με λεπτομέρεια και φινέτσα απίστευτη ακόμα και για την εποχή μας.
Σε μια άλλη, η οποία ονομάζεται "ο χώρος των δικαστών", παρουσιάζονται συμβολαιογράφοι και γραφιάδες, πιθανόν άνθρωποι του νόμου.
Κάποια τελείως πρόσφατη (του 2004) περιέχει μουσικούς και έναν γερανό που περιζώνει ένα ψεύτικο ρυάκι.
Φαίνεται ότι ο αυτοκράτορας ήθελε να περιτριγυρίζεται στην μεταθανάτια ζωή του, από όλα τα πράγματα που αγαπούσε ζώντας και να έχει τα μέσα να αντιμετωπίσει την ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ.-

Ματαιοδοξία



Το Βρετανικό Μουσείο αυτή την εποχή και μέχρι τις 28 Απριλίου του 2008, έχει αφιέρωμα στον πήλινο στρατό του Α΄Κινέζου αυτοκράτορα Qin.(259-310 π.Χ)
Ο στρατός αυτός 8000 στρατιωτών,αλόγων όπλων, αμαξών και σπιτιών κατασκευάστηκε από γλύπτες κατόπιν εντολής του αυτοκράτορα για να τον φυλάνε στη μετά θάνατο ζωή του. Μέσα σε αυτό το υπόγειο νεκροταφείο βρέθηκαν και ομοιώματα οικειών που μας πληροφορούν πως ήταν η ζωή το 3ο αιώνα π.Χ.